3.6.13

ΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

Ξέρεις το παραμύθι με το βασιλιά και τα καινούρια του ρούχα;

Δεν μπορεί! Όλο και κάποιος θα σου είχε πει αυτή την ιστορία όταν ήσουν παιδί… ε; 
Που υπήρχε ένας βασιλιάς, που ζήτησε από ένα ράφτη να του φτιάξει μια ολοκαίνουρια φορεσιά; Που ο ράφτης τον ξεγέλασε και ενώ δεν του είχε φτιάξει καμιά φορεσιά του είπε πως είναι μαγική η φορεσιά του; Που ο βασιλιάς ήταν γυμνός κι ο ράφτης του έλεγε πως η φορεσιά τού ταιριάζει τέλεια; Που όλοι όσοι ήταν στο περιβάλλον του βασιλιά προσποιούνταν ότι τους άρεσε η φορεσιά του, ενώ τον έβλεπαν που ήταν γυμνός; Που ο βασιλιάς αποφάσισε να κάνει μια παρέλαση για να δείξει στον κόσμο την καινούρια του φορεσιά και τελικά γελοιοποιήθηκε μπροστά σε όλο του το βασίλειο;
Θυμήθηκες τώρα;




Εγώ όταν είχα ακούσει για πρώτη φορά αυτή την ιστορία είχα γελάσει, γιατί είχε φανεί πολύ αστεία η γύμνια του βασιλιά στο παιδικό μου μυαλό! Τώρα, όμως, σκέφτομαι πιο πολύπλοκα (το ευτυχώς ή δυστυχώς δεν είναι της παρούσης)…
Σκέφτομαι, πως είναι λυπηρό να γελοιοποιείσαι τελικά, όταν έχεις εμπιστευτεί έναν άνθρωπο να ντύσει τη «γύμνια» σου κι αυτός σ’ αφήνει «γυμνό» ή «γυμνή» κι εκτεθειμένο ή εκτεθειμένη, τελικά.
Σκέφτομαι, πως είναι άδικο να έχεις τόσο πολλούς ανθρώπους στο περιβάλλον σου, αλλά κανένας από αυτούς να μην μπορεί να σου μιλήσει ανοιχτά και να σε κάνει να δεις τη «γύμνια» σου. Δεν ξέρω γιατί μπορεί να μένουν απλά στο να συμφωνούν μαζί σου, όταν στην πραγματικότητα διαφωνούν. Ίσως και να μην καταλαβαίνουν ότι για να τους έχεις δώσει μια θέση στο περιβάλλον σου, περιμένεις απ’ αυτούς τη γνώμη τους, όποια κι αν είναι αυτή. Ίσως, απ’ την άλλη, να μην τους ενδιαφέρεις τόσο πολύ, ώστε να ασχοληθούν λίγο παραπάνω μαζί σου και τους είναι πιο εύκολο να πουν ένα «Αααα! Τέλεια!», δείχνοντας ενθουσιασμένοι. Ίσως, να μην το ‘χεις καταλάβει και να ανήκουν στους κατασκόπους της αντιπολίτευσης, επίσης.
Σκέφτομαι, ακόμα, πως είναι πολύ πιο εύκολο για έναν άγνωστο να σου πει την αλήθεια. Να, ας πούμε στην περίπτωση του βασιλιά, ο ίδιος έμαθε την αλήθεια από το λαό του. Δεν είχε προσωπική σχέση με κανέναν από όσους άρχισαν να γελάνε με τη γύμνια του, αλλά αυτοί ήταν που τελικά του είπαν την αλήθεια. Οι άγνωστοι δεν είχαν κανένα προσωπικό όφελος, οπότε δεν τους ένοιαζε να χαϊδέψουν τ’ αυτιά του βασιλιά, οπότε ήταν πιο απλό να αντιδράσουν σύμφωνα μ’ αυτό που έβλεπαν κι όχι μ’ αυτό που θα ‘πρεπε να βλέπουν. Βέβαια, δεν ξέρω αν σκέφτηκες κι εσύ το ίδιο, αλλά οι άγνωστοι δεν είχαν και καμιά υποχρέωση να το φέρουν με το μαλακό στο βασιλιά, ώστε να μη ντραπεί πάρα πολύ ή να μη στενοχωρηθεί πάρα πολύ.



Τι λες; Δε θα ‘ταν καλύτερα να του είχε μιλήσει κάποιος από το περιβάλλον του, λοιπόν;
Αλλά, τι λέω κι εγώ… Αφού όλοι όσοι εμπιστεύτηκε τον άφησαν να γελοιοποιηθεί στο τέλος, τον άφησαν εκτεθειμένο… Κι ο ράφτης που ήταν ο πιο άμεσα συνδεδεμένος με τη φορεσιά κι οι φίλοι του ή η οικογένειά του που ήταν οι πιο άμεσα συνδεδεμένοι με τον ίδιο.

Και κοίτα να δεις που το μόνο που του έμενε ήταν ν’ ακούσει τους αγνώστους, εν τέλει!

Κατάλαβες, τώρα, γιατί πια μου φαίνεται λυπηρή αυτή η ιστορία;