31.12.12

ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑ, ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΙ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Και ναι… το 2012 φτάνει πανηγυρικά στο τέλος του και πέρα από τη βασιλόπιτα και τα δώρα του Άγιου Βασίλη που πρέπει να είναι έτοιμα και στη θέση τους, για την αλλαγή του χρόνου, υπάρχει και κάτι ακόμα. Όλοι μας πρέπει να σκεφτούμε, να αναλογιστούμε, να ψάξουμε να βρούμε τι κάναμε σωστό και τι λάθος, τη χρονιά που πέρασε. Να κάνουμε, δηλαδή, έναν απολογισμό! Σωστά;

Όχι.

Άμα σε χαλάει ο απολογισμός, γιατί πρέπει σώνει και ντε να τον κάνεις, δηλαδή;
Είναι έθιμο και μετά στολίζουμε και ένα δέντρο στη μέση της πλατείας;
Θα μου πεις τώρα ότι το δέντρο το έχουμε ήδη στολίσει πριν τα Χριστούγεννα, αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό έτσι κι αλλιώς, οπότε θα σε αγνοήσω ευγενικά.

Τι έλεγα;
Α ναι! Ότι, άμα σε χαλάει ο απολογισμός, μην τον κάνεις! Μπορείς να κάνεις κάτι άλλο στη θέση του, εξάλλου… κάτι που μπορεί να είναι πολύ περισσότερο ωφέλιμο και πολύ λιγότερο αποθαρρυντικό:
Θέσε τους στόχους σου για τη νέα χρονιά, απ’ την αρχή!



Και ξέρεις κάτι;
  • Είμαι σίγουρη, ότι ξέρεις πολύ καλά πως έκανες λάθη τη χρονιά που πέρασε. Αλλά, όλοι κάνουμε λάθη, γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι.
  • Είμαι σίγουρη, ότι ξέρεις πολύ καλά πως δε θα ξεχάσεις τα λάθη που έκανες και τους στόχους που δεν κατάφερες να πετύχεις τη χρονιά που πέρασε. Αλλά, μπορείς να τα βάλεις σε έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο -έξω απ’ την εσωτερική μνήμη του νου σου- ή αν σε βολεύει καλύτερα σε μια γωνίτσα -στην εσωτερική μνήμη του νου σου- και κάθε φορά μπορείς να ανατρέχεις όταν χρειαστεί ή όταν σου ‘ρθει να κάνεις την αυτοκριτική σου.
  • Είμαι σίγουρη, ότι ξέρεις πολύ καλά πως κανένας από τους ανθρώπους που σε αγαπάνε πραγματικά δεν ξεχνά τα λάθη που έκανες και τους στόχους που δεν πέτυχες τη χρονιά που πέρασε, γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι αυτό σε απογοήτευσε. Αλλά, να ξέρεις πάντα πως αυτοί οι άνθρωποι που σε αγαπάνε πραγματικά, θα είναι εκεί για να σε κρίνουν και να σου θυμίσουν τα λάθη σου, γιατί δε θέλουν να σε δουν να απογοητεύεσαι ξανά. (Είναι κουραστικοί! Συμφωνώ απόλυτα! Αλλά μην τους αποπάρεις πολύ…)

Οπότε…

…μην κουράζεσαι με απολογισμούς και αποθαρρυντικές σκέψεις. Η νέα χρονιά είναι νέα γιατί είναι ένα ξεκίνημα. Όσο χρόνο κι αν έχασες, όση προσπάθεια κι αν έκανες, όση απογοήτευση κι αν πήρες, δε μετράνε πια! Το ρολόι αρχίζει ξανά απ’ το μηδέν στα περισσότερα πράγματα!


Αλλά, μην το παρακάνεις, γιατί στο παιχνίδι αυτό υπάρχουν αυστηροί κανόνες:

Δεν έχεις άπειρες νέες χρονιές στο προσωπικό σου ρολόι, άπειρα νέα ξεκινήματα κι άπειρες ευκαιρίες. Έχεις τόσα μόνο, όσα ακριβώς έχεις καταφέρει να κερδίσεις! Γι' αυτό παίξε ΕΞΥΠΝΑ και ΔΙΚΑΙΑ! 




27.12.12

Ο ΟΡΦΕΑΣ ΚΙ Η ΕΥΡΥΔΙΚΗ, ΤΟ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΙΝ

Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε ένας μουσικός που η μουσική του μπορούσε να αγγίξει την ψυχή ακόμα και των πιο άκαμπτων και παγωμένων ανθρώπων. Λεγόταν Ορφέας και είχε παντρευτεί μια πολύ όμορφη γυναίκα, την Ευρυδίκη. Ήταν ένα πολύ ευτυχισμένο και ταιριαστό ζευγάρι, αλλά ένα ερπετό δάγκωσε την Ευρυδίκη και πέθανε.
Ο Ορφέας ήταν απαρηγόρητος και στράφηκε μόνο στη μουσική του. Έπαιξε τόσο συγκινητικά και λυπητερά τραγούδια που κατάφερε να αγγίξει τις ψυχές όλων των νυμφών και όλων των θεών. Αυτοί ήταν που τον συμβούλεψαν να βρει τον τρόπο να κατέβει στον Κάτω Κόσμο, τον κόσμο του Άδη, ώστε να προσπαθήσει να φέρει πίσω τη γυναίκα του.
Έτσι κι έγινε. Κατέβηκε, συνάντησε τον Άδη και του έπαιξε τη μουσική του, καταφέρνοντας να αγγίξει ακόμα και την ψυχή του θεού του Κάτω Κόσμου. Έτσι, κάνανε μια συμφωνία, κατά την οποία ο Ορφέας θα έπαιρνε πίσω τη γυναίκα του, με ένα μόνο όρο: στο δρόμο προς τον κόσμο των ζωντανών θα προχωρούσε μπροστά και η Ευρυδίκη θα ακολουθούσε και δε θα έπρεπε να ρίξει ούτε μια ματιά πίσω του, μέχρι να φτάσουν.
Ξεκίνησαν να ανεβαίνουν στον κόσμο των ζωντανών και όσο δύσκολο κι αν του ήταν ο Ορφέας προχωρούσε χωρίς να κοιτάζει πίσω. Όταν, όμως, είδε τις πρώτες ακτίδες φωτός, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό του και γύρισε να δει τη γυναίκα του. Αθέτησε έτσι τη συμφωνία που είχε κάνει με τον Άδη και η Ευρυδίκη έγινε στάχτη.



Δε συμπαθώ τις εκφράσεις «κοίτα μόνο το τώρα» ή «ζήσε μόνο το τώρα» ή «προχώρα μόνο μπροστά και μην κοιτάς πίσω». Αυτό δεν είναι πάντα εύκολο και δεν είναι και πολύ δίκαιο, επίσης. Γιατί, ακόμα κι αν δε ζήσεις ποτέ το μετά, πάντα το τώρα σου θα το συνοδεύει ένα πριν. Και πού και πού είναι καλό να γυρνάς και να κοιτάς το πριν σου. Έτσι… για να δεις πού έκανες λάθος, πού τα πήγες καλά, πώς επέλεξες αυτό που επέλεξες και τι αποτελέσματα σου έφερε, τι άλλο θα μπορούσες να είχες κάνει, για ποια απ’ αυτά που έζησες έπρεπε να μετανιώνεις, ποια απ’ αυτά που έζησες θα ήθελες να επαναλάβεις, ποια απ’ αυτά που έκανες θα ‘πρεπε να κριθούν.

Απλά, να θυμάσαι…
…ότι ήσουν ένας άλλος άνθρωπος στο πριν σου, έστω κι αν οι διαφορές είναι απειροελάχιστες. Γιατί, όλοι οι άνθρωποι εξελίσσονται κάθε μέρα. Όλοι οι άνθρωποι αλλάζουν κάθε μέρα. Οπότε, τίποτα από αυτά που θα δεις, αν κοιτάξεις στο πριν σου, δεν μπορεί να είναι ακριβώς το ίδιο τώρα.
…ότι δεν μπορείς να φέρεις το πριν σου στο τώρα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις και να έχει πιθανότητες επιτυχίας είναι να πας εσύ στο πριν σου. Γιατί, το λάθος του Ορφέα δεν ήταν που γύρισε να κοιτάξει πίσω του, αλλά που έκανε εξ αρχής τη συμφωνία να φέρει την Ευρυδίκη από το πριν στο τώρα, από τον Κάτω Κόσμο στον κόσμο των ζωντανών. Σκέψου πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν πέθαινε κι αυτός κι η ψυχή του ταξίδευε στον Κάτω Κόσμο, για να μπορεί να είναι με την αγαπημένη του… Δηλαδή, ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ήταν χαζοί;

Σκέψου το καλά, λοιπόν, πριν επιστρέψεις στο πριν σου. Και να έχεις τη βεβαιότητα πως, αν το κάνεις, το τώρα σου δε θα είναι ποτέ το ίδιο. Τι λες; Θα ‘θελες να δώσεις μια ακόμα ευκαιρία; 



21.12.12

ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ…

Για να είμαι ειλικρινής, είμαι ανάμεσα σε όσους πιστεύουν πως πρόκειται για το τέλος μιας εποχής. Όμως, αν πράγματι ήταν σήμερα το τέλος του κόσμου; Τι θα ‘κανες τότε;

Αν το ήξερες…
…θα φρόντιζες να είσαι με τα αγαπημένα σου πρόσωπα!
…θα άκουγες την αγαπημένη σου μουσική!
…θα ήθελες να φας το αγαπημένο σου φαγητό!
…θα ξόδευες όλα σου τα χρήματα!
…θα προσπαθούσες να ευχαριστήσεις όσους είναι δίπλα σου και σε στηρίζουν!
…θα διασκέδαζες μέχρι να μην αντέχεις άλλο!
…θα έκανες πραγματικότητα ένα τρελό σου όνειρο ή θα εξέφραζες μια κρυφή σου επιθυμία!
…θα μιλούσες σε κάποιον ή κάποια που πολύ θα ήθελες τόσο καιρό να πεις δυο λογάκια, αλλά δεν τολμούσες!
…θα φρόντιζες να γελάς περισσότερο!

Αν δεν το ήξερες…
…θα ξυπνούσες νωρίς το πρωί, με το ζόρι.
…θα πήγαινες σκυθρωπός ή κατσουφιασμένη στη δουλειά σου, τη σχολή σου, εκεί που θα έπρεπε να είσαι βάσει ρουτίνας τέλος πάντων.
…θα έβλεπες πολύ κόσμο, κάποιους από τους οποίους θα ήθελες να δεις και κάποιους άλλους που πολύ θα ήθελες να τους ξαποστείλεις, αλλά δε θα τολμούσες ποτέ, για να μην κακοχαρακτηριστείς ή για να μην τους πληγώσεις.
…θα έτρωγες -αφήνοντας ίσως για λίγο την κούρασή σου στην άκρη- το μεσημεριανό σου, που μπορεί και να μην ήταν το αγαπημένο σου, αλλά πρέπει να λέμε κι ευχαριστώ που έχουμε φαγητό στο τραπέζι μας.
…θα έβγαινες για ένα καφέ με φίλους, λέγοντας βαρετές κουβέντες που ξεκινάνε από τα υλικά ή πιο ενδιαφέρουσες κουβέντες που ξεκινάνε από τα συναισθήματα. Αν πάλι δεν είχες όρεξη ή χρήματα, μπορεί και να ‘μενες στο σπίτι, βλέποντας τηλεόραση και χαζεύοντας στο ίντερνετ.
…θα έπεφτες για ύπνο. Με τη μοναξιά σου ή με την παρέα σου. Ή και με τις δύο μαζί.



Δε θα σου πω να ζεις την κάθε μέρα σα να είναι η τελευταία σου, γιατί διαφωνώ με τη φράση αυτή και το νόημα που μπορεί να πάρει. Εξάλλου, αν δεν υπήρχε ρουτίνα, τι θα ήταν αυτό που θα έκανε τη διαφορά στα σαββατοκύριακα, τις εκδρομές, τις αργίες, τις διακοπές;

Θα σου πω μόνο πως θα ήταν ωραίο να βάζεις πού και πού την τελευταία μέρα σου μέσα στην καθημερινότητα και τη ρουτίνα σου. Μπορεί να μην είναι πάντα εύκολο, αλλά προσπάθησε να μην κρατάς όλα όσα σου φέρνουν όμορφα συναισθήματα για τις στιγμές πριν το τέλος· όποιο κι αν είναι αυτό! Ξέρεις γιατί; Γιατί αν περιμένεις κάτι απρόοπτο που θα σου αλλάξει τη ζωή, πρέπει να συμπεριφέρεσαι ανάλογα· να κάνεις πράγματα που κανείς δε θα περίμενε από σένα να κάνεις.


Επίσης, θα σου πω πως είναι όντως πολύ δύσκολο να πρέπει να θυμάσαι να γελάς πια, αφού το γέλιο δύσκολα έρχεται αυθόρμητα. Αλλά, ξέρεις κάτι; Όταν γελάς δείχνεις πραγματικά ωραίος και στ’ αλήθεια όμορφη! Και ποιος δε θέλει να δείχνει ωραίος ή όμορφος στις μέρες μας;


17.12.12

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΜΑ

Ο σοφός λαός λέει πως «ο χρόνος είναι χρήμα». Την άκουσα πρόσφατα σε μια συζήτηση και αναρωτήθηκα πόσο γνωστή είναι αυτή η παροιμία. Εκτός απ’ αυτό αναρωτήθηκα αν ο σοφός λαός έχει σκεφτεί ποτέ ότι ο χρόνος είναι αυτός που δίνει αξία στο χρήμα. Γιατί, αν το καλοσκεφτείς, ακόμα και όσοι δουλεύουν και πληρώνονται γι’ αυτό, στην ουσία παίρνουν χρήματα για το χρόνο που διέθεσαν στη δουλειά τους! Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω;


Αναρωτήθηκα, όμως, και κάτι ακόμα…

…αν εσένα σου έχει τύχει ποτέ να σκέφτεσαι ότι μπορεί και να έχεις γεννηθεί σε λάθος χρόνο.
…αν εσένα σου έχει τύχει ποτέ να θέλεις να γυρίσεις το χρόνο πίσω.
…αν εσένα, σου έχει τύχει ποτέ να νομίζεις ότι ο χρόνος κυλάει πολύ πολύ γρήγορα.


Γιατί…

…εμένα μου έχει τύχει να σκέφτομαι ότι μπορεί και να έχω γεννηθεί σε λάθος ΧΡΟΝΟ.
Αν ζούσα σε μια άλλη εποχή, χρόνια πίσω, θα είχα άλλη αντίληψη για το χρόνο και την ώρα. Δε θα χώριζα τις μέρες μου σε ώρες, λεπτά και δευτερόλεπτα, όπως κάνουμε σήμερα, αλλά θα καταλάβαινα σε ποιο σημείο της μέρας βρίσκομαι μόνο από τη θέση του ήλιου και το φως του. Δε θα είχα ένα ρολόι σε κάθε σημείο του σπιτιού μου ή στο χέρι μου ή το τηλέφωνό μου, αλλά θα είχα μόνο ένα ηλιακό ρολόι στην αυλή μου. Η βασική του διαφορά από τα σημερινά ρολόγια είναι ότι δεν έχει λεπτοδείκτη… ούτε δευτερολεπτοδείκτη… δείχνει μόνο τις ώρες. Γιατί, κάποτε, δεν ήταν τόσο γρήγοροι οι ρυθμοί της ζωής. Οι άνθρωποι έκαναν μέρες για να πάνε σε μια άλλη πόλη, αν χρειαζόταν. Οι άνθρωποι δούλευαν και πληρώνονταν ανάλογα με τον κόπο τους. Οι άνθρωποι άκουγαν κομμάτια μουσικής με αργούς και χαλαρούς ρυθμούς, που διαρκούσαν ώρες. Οι άνθρωποι ήξεραν να περιμένουν.

Όμως, δε μετράμε πια μέρες ή ώρες, αλλά λεπτά και δευτερόλεπτα. Έτσι, μπορούμε να προλάβουμε πολύ περισσότερα πράγματα, να ζήσουμε πολύ περισσότερα πράγματα, να οργανώσουμε πολύ περισσότερα πράγματα. Και είμαστε πολύ άνετοι, χαλαροί και ήρεμοι που έχουμε τη δυνατότητα να γνωρίζουμε ακόμη και τα δευτερόλεπτα που κυλάνε. Είναι πολύ σημαντικό επίτευγμα το ότι ξέρουμε πια να μετράμε με τόσο μεγάλη ακρίβεια το χρόνο μας!  Σωστά; 


…εμένα μου έχει τύχει να θέλω να γυρίσω το ΧΡΟΝΟ πίσω.
Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα ζούσα ξανά κάτι που έχω ήδη ζήσει. Κάτι που μπορεί να πέρασε, αλλά δε μου έφτασε που το έζησα μια φορά. Κάτι που δε μου έφτασε που το έζησα μια φορά…
…γιατί ήταν πολύ ευχάριστο.
…γιατί ήταν πολύ έντονο.
…γιατί ήταν αποτέλεσμα μιας σωστής κίνησης ή επιλογής.
…γιατί έπρεπε να το είχα αντιμετωπίσει διαφορετικά και τώρα ξέρω πώς.
…γιατί έπρεπε να είχα αντιδράσει διαφορετικά και τώρα ξέρω πώς.
…γιατί έπρεπε να του είχα δώσει περισσότερη σημασία ή περισσότερο από το χρόνο μου.

Όμως, ακόμη κι αν έχουμε πετύχει να ξέρουμε πια να μετράμε με τόσο μεγάλη ακρίβεια το χρόνο μας, δε μας φτάνει. Συνήθως, σκεφτόμαστε το μετά απ’ αυτό που είμαστε τώρα. Αλλά, εντάξει… Είναι λογικό και μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε ασφαλείς το να σκεφτόμαστε πάντα λίγο παρακάτω, αφήνοντας να ξεγλιστρήσει από τα χέρια μας το τώρα. Σωστά;


…εμένα μου έχει τύχει να νομίζω ότι ο ΧΡΟΝΟΣ κυλάει πολύ πολύ γρήγορα.
Πάντα το παθαίνω όταν περνάω πολύ ωραία ή όταν έχω πολλά πράγματα να κάνω. Κι εκεί που όλα τα έχω βάλει σε μια τάξη, σε μια σειρά και λέω ότι ο χρόνος που έχω (με τα λεπτά και τα δευτερόλεπτά του) θα μου φτάσει για όσα έχω να κάνω, πάντα τελειώνει λίγο πριν τελειώσω εγώ. Λες και το κάνει επίτηδες! Λες και τρέχει να με προλάβει σε έναν αγώνα δρόμου που πάντα είμαι ο λαγός κι αυτός είναι η χελώνα (που σαν πιο ξύπνια κερδίζει το γρήγορο λαγό, γιατί την υποτιμάει)! Και αυτές είναι και οι περιπτώσεις που πάντα ξεχνάω να κοιτάζω συνεχώς το ρολόι μου, όπως κάνω συνήθως…

Όμως, ακόμη κι αν νιώθουμε πιο ασφαλείς σκεπτόμενοι πάντα λίγο παρακάτω από το σημείο που είμαστε τώρα, δε μας φτάνει. Πρέπει να θέτουμε χρονικά όρια στο τώρα (αυτό που περνάμε καλά ή αυτό που έχουμε πολλά να κάνουμε), για να προλάβουμε και το επόμενο. Αλλά, δεν πειράζει που οργανώνουμε όλη τη ζωή μας με βάση ένα πρόγραμμα. Δεν πειράζει που αξιολογούμε τους πάντες και τα πάντα με βάση το χρόνο που μπορούμε να τους διαθέσουμε. Σωστά;

Η Καλλιόπη λέει ότι αν δεν είχαμε αυτόν το περιορισμό χρόνου και κατά συνέπεια τον περιορισμό χρημάτων, δε θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε τίποτα απ’ όσα έχουμε ή όσα αποκτούμε. Δε θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε τον άπλετο χρόνο ή τα άφθονα χρήματα και θα φτάναμε στην ασυδοσία.
Εγώ δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Λέω, όμως, επιπλέον ότι μερικές φορές πρέπει να χαλαρώνουμε και να αφήνουμε τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα στην άκρη, έστω και για λίγο. Επίσης, λέω ότι τα χρήματα είναι χρήσιμα, αλλά υπάρχουν πολλά που δεν αγοράζονται και αξίζουν πολύ περισσότερο από αυτά.
Εσύ, τι λες;

Αφιερωμένο! 
Καλλιόπη και Κώστα ωραία κουβέντα!


7.12.12

Η ΡΑΠΟΥΝΖΕΛ, ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΑΚΙ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

«Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη,

Είμαι το Ηλεκτράκι. Φέτος, θέλω μια ηλεκτρική κουζίνα, ένα πιάνο κι ένα αλογάκι… καφέ. Και μια άμαξα! Χρυσή! Βάλε και δύο πρίγκιπες να ‘χουμε…

Σ’ αγαπώ πολύ Άγιε Βασίλη! Σ’ αγαπώ μέχρι τον ουρανό!!!»


(και για του λόγου το αληθές...)





Και κάπως έτσι, σκέφτηκε η Ραπουνζέλ να γνωρίσει έναν πρίγκιπα τα Χριστούγεννα. Μπορεί και να ήταν καλή ιδέα να τον παραγγείλει, τελικά! Γιατί να τρέχει σε ρεβεγιόν και άλλα τέτοια; Καταρχάς, ο Άγιος Βασίλης ξέρει ποιος ήταν καλό παιδί το χρόνο που πέρασε. Άρα θα ξέρει κι άλλα πράγματα, όπως το πώς θέλει τον πρίγκιπά της! Άσε που παρήγγειλε δύο… για περισσότερες επιλογές! Ναι! ήταν πολύ καλή ιδέα να παραγγείλει τον πρίγκιπά της, τελικά!

Α! Και φυσικά το ψευδώνυμο ήταν για να μην την καταλάβει ο Άγιος... κι όλα τα υπόλοιπα που παρήγγειλε ήταν γι’ αντιπερισπασμό.

Επίσης…
…δεν ξέρω ακόμα τι έγινε, αν έφερε ή όχι ο Άγιος Βασίλης τα δώρα στη Ραπουνζέλ! Παρόλα αυτά, επειδή ξέρω καλά πως ποτέ δεν απογοητεύει όσους τον πιστεύουν και τον εμπιστεύονται, νομίζω πως κάτι θα έκανε!


 
 
Καλά Χριστούγεννα!!!

Και μην ξεχάσετε να κάνετε μια ευχή, όταν θα βάλετε το αστέρι στην κορυφή του δέντρου σας! Ο Άγιος Βασίλης σίγουρα θα την ακούσει, αν του την εμπιστευτείτε!  



4.12.12

THE SKELETON DANCE

Βλέποντας ένα επεισόδιο του Greys Anatomy, έμαθα πως τα παιδιά στην Αμερική μαθαίνουν τα μέρη του σώματος χορεύοντας το Skeleton dance:



Έτσι κι εμείς…

Όταν είμαστε παιδιά μαθαίνουμε στο σχολείο πως το κόκαλο της πατούσας συνδέεται με το κόκαλο του ποδιού και το κόκαλο του ποδιού συνδέεται με το κόκαλο του γονάτου. Οπότε για να κουνηθεί το πόδι, πρέπει όλα αυτά τα κόκαλα να είναι καλά και να μένουν μαζί, ενωμένα. Απλοϊκό, αλλά δείχνει πως όλα είναι αλληλένδετα.

Αργότερα, κάποιοι από μας, που αποφασίζουν ότι όταν μεγαλώσουν θα γίνουν γιατροί, μαθαίνουν πως αυτό που έμαθαν σαν παιδιά μπορεί να ισχύει εν μέρει, αλλά τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα στην πραγματικότητα. Και πάλι, όμως… όλα είναι αλληλένδετα κι αν αφαιρέσεις ένα κομμάτι, όλα τα υπόλοιπα καταρρέουν.

Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τα κόκαλα της πατούσας, του ποδιού και του γονάτου. Ολόκληρος ο ανθρώπινος οργανισμός λειτουργεί έτσι! Αποτελείται, δηλαδή, από συστήματα που λειτουργούν όλα μαζί για να τον κρατάνε ζωντανό. Υπάρχει, λοιπόν, ένα σύστημα που τον βοηθάει να αναπνέει κι ένα άλλο που τον βοηθάει να στέκεται. Και μερικά ακόμα, όπως αυτό που σε κάνει να πεινάς ή αυτό που σε κάνει χαρούμενο. Όταν όλα αυτά τα συστήματα είναι καλά και συνεχίζουν να συνδέονται, τότε ο άνθρωπος μπορεί να περπατήσει, να τρέξει, να γελάσει, να φάει, να ζήσει.
Μερικές φορές, όταν κάποιο από αυτά τα συστήματα σταματήσει να λειτουργεί, δεν το καταλαβαίνουμε αμέσως ή μπορεί και να το καταλαβαίνουμε, αλλά να το αμελούμε γιατί δε μας επηρεάζει και πάρα πολύ. Αλλά, όταν το σύστημα υποστήριξης του οργανισμού μας δείχνει να μας εγκαταλείπει, μόνο τότε συνειδητοποιούμε πόσο πολύ βασιζόμαστε σε όλη αυτή τη σύνδεση από τη στιγμή που γεννιόμαστε!



Όμως, ξέρεις κάτι;

Κι οι άνθρωποι μιας σχέσης έτσι λειτουργούν.
Κι οι άνθρωποι στις παρέες.
Κι οι κοινότητες.
Κι οι κοινωνίες.
Και τα χωριά.
Κι οι πόλεις.
Κι οι χώρες.
Κι όλα όσα έχουν μέσα τους τον άνθρωπο!
Γιατί, όλοι είμαστε αλληλένδετοι. Κι αν κάποιος σταματήσει να λειτουργεί, χωρίς να χρειάζεται να σταματήσει να λειτουργεί, τότε σιγά σιγά όλοι οι άλλοι θα καταρρεύσουν γύρω του. Όσο, όμως, είμαστε καλά και κρατάμε ζωντανά όσα μας ενώνουν, ο «οργανισμός» θα είναι υγιής και θα συνεχίζει να μπορεί να περπατάει, να τρέχει, να γελάει, να φάει, να ζει.



Και μερικές συμβουλές... Εφάρμοσέ τες και θα ξανακάνουμε εξετάσεις…

Προσπάθησε να καταλάβεις τι σου φέρνει ευτυχισμένα χαμόγελα και κράτησέ το στη ζωή σου με κάθε τρόπο! Δώσ’ του τη σημασία και την προσοχή που του αξίζει, για όλη αυτή την ευτυχία που σου δίνει! Και να δεις που όλα θα πάνε καλύτερα!
Διάλεξε τους ανθρώπους που είναι πολύ σημαντικοί για σένα και κράτησέ τους κοντά σου, γιατί έτσι θα έχεις να μοιραστείς με κάποιον τα ευτυχισμένα χαμόγελα! Και να δεις που όλα θα πάνε καλύτερα!
Και να θυμάσαι, πως κάθε πρόβλημα έχει τη λύση του! Και πως δεν είναι όλα τα προβλήματα της ίδιας σημασίας! Βάλε προτεραιότητες και μη βάζεις στο μυαλό σου όσα δεν έχουν και πολλή σημασία! Και να δεις που όλα θα πάνε καλύτερα!