9.9.15

ΚΟΜΜΑΤΙΑ

Κάθε φορά που φεύγουμε από κάπου ή από κάποιον ή από κάτι, ένα κομμάτι του εαυτού μας μένει πίσω, σ' αυτό που αφήσαμε. Και μπορεί να μην είναι πάντα δυνατό να γυρίσουμε εκεί, αλλά μόνο επιστρέφοντας είμαστε σε θέση να βρούμε ξανά τις μικρές σπίθες του εαυτού μας που έμειναν πίσω. 
Κι αυτές τις μικρές σπίθες μπορείς να τις πεις κι αναμνήσεις
Κι οι αναμνήσεις ανήκουν στο χθες


Κι απ' το χθες, έχουμε την τάση να περνάμε κατευθείαν στο αύριο
Κι είναι το αύριο μια μυστική, κρυμμένη χώρα που σε βάζει στη διαδικασία να την ψάξεις, να τη βρεις και να την εξερευνήσεις. Γιατί εκεί, σ' αυτή τη χώρα, βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγικότητας, των κινήτρων, της επιτυχίας σου. 
Κάπου εκεί είναι τακτοποιημένα τα όνειρα και οι επιδιώξεις σου. 
Και τα τακτοποιημένα σου όνειρα ρίχνουν χρυσόσκονη και μαγεία πάνω στο αύριο. 


Κι η μαγεία του αύριο σε κάνει να ξεχνάς το σήμερα
Γιατί το σήμερα δεν είναι μυστηριώδες, αλλά υπαρκτό και καθημερινό και γεμάτο ρουτίνα. Κι η ρουτίνα του σήμερα σου θυμίζει όλα όσα ονειρεύεσαι να αποκτήσεις και δεν τα έχεις ήδη. Σου θυμίζει διαρκώς και τη μοναξιά σου. Γιατί η μοναξιά σου είναι κομμάτι του σήμερα. Ώσπου να έρθει το αύριο, πιστεύεις ότι θα έχεις καταφέρει να διώξεις τη μοναξιά σου και να αποκτήσεις όλα όσα θέλεις να έχεις. Γι' αυτό δίνεις τόση αξία στο αύριο, έτσι δεν είναι; 


Να σου πω όμως τι νομίζω; 
Ότι όσο οργανώνεις το αύριο, το σήμερα αποκτά τρύπες, τρύπες, τρύπες... 
Τρύπες απ' τα κομμάτια που αφήνει πίσω του όσο μετατρέπεται σε χθες
Κι η μοναξιά τρυπώνει όλο και πιο βαθιά στο σήμερα και το φθείρει. 

Φρόντισε το σήμερα. Άφησε όμορφα κομμάτια στο χθες. 
Κάνε μια λίστα με όλα όσα σε κάνουν χαρούμενο ή χαρούμενη.
Κάνε μια ακόμα λίστα με όλα όσα κάνεις στην καθημερινότητά σου.
Σύγκρινε τις λίστες και προσάρμοσε, όπου χρειάζεται. 

Α! Και μη νιώθεις άσχημα... 
Όλοι το κάνουμε... 
Όλοι μας "ό,τι κι αν κάνουμε, το κάνουμε για να αποφύγουμε τη μοναξιά μας"*, εν τέλει... 



*Δες την ταινία "Night train to Lisbon"
και πες μου μια σκέψη, αν θες!

3.7.15

ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΦΡΑΟΥΛΑ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ

Έχεις μετανιώσει ποτέ για επιλογές που έχεις κάνει; 
Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι θα ήταν πραγματικά υπέροχο να μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω και να αλλάξεις μια απόφαση που πήρες;
Έχεις βρεθεί ποτέ να συζητάς με τον εαυτό σου και να αναρωτιέσαι για την επιλογή σου, μην μπορώντας πραγματικά να καταλάβεις τι στο καλό σκεφτόσουν όταν την έκανες; 


Δε νομίζω να 'χεις μετανιώσει για κάποια επιλογή που τελικά βγήκε σε καλό, παρόλα αυτά...

Μόνο για τις επιλογές με κακό αποτέλεσμα μετανιώνεις...

Κλαις πάνω από ένα σπασμένο βάζο μαρμελάδας, που κρυφά ήθελες να φτάσεις στο πάνω ράφι του ψυγείου και πάνω στην προσπάθεια σου 'πεσε και γέμισε το πάτωμα μαρμελάδα και γυαλιά.
Κλαις γιατί δεν ήταν ο σκοπός σου να βρεθεί η μαρμελάδα στο πάτωμα, αλλά την ήθελες στο βάζο της.
Κλαις γιατί αν έρθει η μαμά νωρίτερα, θα βάλει τις φωνές για τη μαρμελάδα που έφτιαξε και δεν πρόλαβε καν να δοκιμάσει.
Κι ακόμα κι αν ξέρεις πολύ καλά, ότι, όταν η μαρμελάδα σκορπίσει στο πάτωμα ανακατεμένη με σπασμένα γυαλιά, δεν είναι δυνατό να μαζευτεί ξανά στο βάζο της, συνεχίζεις να κλαις και να παραπονιέσαι.


Και τι να κάνω, θα μου πεις; 
Τι να κάνω τώρα που τα έκανα σαλάτα;

Αρχικά, σταματάς να κλαις και να παραπονιέσαι.
Αυτό έγινε.
Η επιλογή έγινε.
Η απόφαση λήφθηκε... γιατί μην ξεχνάς ότι θα μπορούσες να είχες περιμένει τη μαμά και να της ζητήσεις να σου κατεβάσει τη μαρμελάδα για να πασαλείψεις μια φετούλα...

Ωραία!!!

Μετά, πρέπει να διαλέξεις τι θα κάνεις... Πάλι επιλογές κι αποφάσεις...

Ή που θα μαζέψεις τη μαρμελάδα όπως όπως σε ένα καινούριο βάζο, ξέροντας ότι τα μικρά κομματάκια σπασμένου γυαλιού θα τα φάτε, δεν το γλιτώνετε...

Ή που θα πάρεις χαρτί και σφουγγαρίστρα, για να σώσεις τουλάχιστον το πάτωμα...



Ζύγισέ τες τις επιλογές σου. Το βλέπεις;

Επιλογή Νο 1. Μπορεί να γλιτώσεις τις φωνές, αλλά προσωρινά. Είναι απλά μια βραχυπρόθεσμη λύση. Γιατί να τη διαλέξεις; Αν φοβάσαι πολύ τη μαμά και τις φωνές της, τότε όντως μπορεί να την αποφύγεις για λίγο ακόμα... Λίγο ακόμα... Όταν φάει τα γυαλιά στη φετούλα της για πρωινό, θα το ψυλλιαστεί ότι κάτι δεν πάει καλά και θα γίνει το σώσε!

Επιλογή Νο 2. Θα γίνει το σώσε τώρα που είναι και φρέσκο το γεγονός. Είπαμε τις φωνές δεν τις γλιτώνεις... Αλλά αν προλάβεις να τα μαζέψεις μέχρι να έρθει, αύριο που θα ξυπνήσει θα της έχει περάσει και κανείς δε θα κινδυνεύει να καταπιεί σπασμένα γυαλιά. Μια μακροπρόθεσμη λύση, λοιπόν. Γιατί να τη διαλέξεις; Γιατί δε θα χρειαστεί να πεις ψέματα, γιατί η μόνη συνέπεια είναι οι βραχυπρόθεσμες φωνές της μαμάς, γιατί δε θα κινδυνέψει κανείς από τα σπασμένα γυαλιά.


Συνοψίζω...
Στόχος = φετούλα με μαρμελάδα
Δίλημμα = περιμένω τη μαμά ή προσπαθώ να κατεβάσω το βάζο
Απόφαση = προσπαθώ να κατεβάσω το βάζο
Αποτέλεσμα = ένα σπασμένο βάζο με μαρμελάδα στο πάτωμα
Επιλογή = δική σου


Μονάχα...

Σκέψου λογικά!
Σκέψου έξω από τα συναισθήματά σου, έστω για λίγο...
Ο φόβος δεν είναι κριτήριο για να κάνεις τις επιλογές σου, 
γιατί κοιτώντας πίσω δε θα σου φτάνει για να τις δικαιολογήσεις!




1.3.15

ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ

Πόσες φορές μπορεί να χρειαστεί να κλείσεις ακόμα αυτή την πόρτα για να φτιάξεις μοναξιά και σκοτάδι; 
Πού είναι οι δικές σου οι σκέψεις; Τις βρήκες; Ωραία! 
Και πώς στο καλό μπαίνουν σε μια σειρά; 
Από πότε έχεις να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου; 
Από πότε έχεις να του μιλήσεις ειλικρινά; 

Μόνο οι άλλοι μιλάνε. Κι ο εαυτός σου μόνο τους άλλους ακούει. Κάποια στιγμή πρέπει να ακούσει ξανά κι εσένα, δε νομίζεις; Οι άλλοι δεν είναι εσύ. Όσο ακούσει μόνο τους άλλους, θ' αρχίσει να τους μοιάζει όλο και περισσότερο. Θ' αρχίσει και να τους υπολογίζει όλο και περισσότερο. Περισσότερο κι από σένα. Δεν το θέλεις. Πίστεψέ με, δεν το θέλεις. Χάνεται ο μπούσουλας άμα περάσει καιρός. Είναι καλύτερες οι ανεπηρέαστες σκέψεις. Είναι καλύτερα μερικά πράγματα να τα κάνεις μόνο εσύ. Είναι καλύτερα να έχεις μια ανεξαρτησία


Ή μήπως όχι;

Είναι υπερεκτιμημένη η ανεξαρτησία. Είναι πιο βολικό το να εξαρτάσαι από άλλους. Είναι ξεκούραστο κι εύκολο. Και δε χρειάζεται να μάθεις να κλείνεις πόρτες. Δε θα σου χρειαστεί ποτέ. Και δε χρειάζεται και να μιλάς στον εαυτό σου, παρά του μιλάνε συνεχώς άλλοι που κάνουν τη δουλειά για σένα. Και δε χρειάζεται να σκέφτεσαι τις δικές σου σκέψεις, παρά σου δίνουν οι άλλοι έτοιμες. Και δε χρειάζεται καν να ανησυχείς ότι δε σκέφτεσαι τις δικές σου σκέψεις, δε χρειάζεται. Είσαι μια χαρά με τις σκέψεις των άλλων και δεν το πολυαναλύεις κιόλας. Δεν κουράζεται το μυαλό σου με αναλύσεις επί αναλύσεων και τι και πώς. Είναι καλύτερα έτσι!


Είναι υπερεκτιμημένη η ανεξαρτησία σου. 

Είναι κουραστική και ξεβολεύει η ανεξαρτησία. 

Και σε βάζει να περνάς όλο σου το χρόνο κυνηγώντας και κυνηγώντας, χωρίς να υπόσχεται και πολλά. Δε σου προσφέρει βεβαιότητα κι ασφάλεια η ανεξαρτησία σου. Μπορεί και να μην την έχεις ποτέ. 


Κι αν όμως τελικά την κατακτήσεις; 

Τότε; Τότε... 

...τότε στέκεσαι. Και παρόλο που για να σταθείς, πρέπει να βρεις κάτι για να πιστέψεις (τα λέγαμε εδώ τις προάλλες), όταν είσαι ανεξάρτητος ή ανεξάρτητη, είσαι κι έτοιμος ή έτοιμη να το βρεις. 

Και έχω την πεποίθηση ότι... it feels really good (που θα 'λεγαν και στο χωριό μου)!


Και λένε και κάτι ακόμα... IT'S YOUR CALL!



1.1.15

ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ

Ξημερώνει 2015... 

Αυτή τη χρονιά, ελπίζω να πραγματοποιηθούν οι πιο βαθιές σας επιθυμίες! Να είναι ακόμη πιο χαρούμενη, πιο τυχερή και πιο μαγευτική από την προηγούμενη χρονιά! Να είστε κοντά στους αγαπημένους σας και όλα θα πάνε καλύτερα! 



Ξέρετε τι δεν ευχήθηκα; Ευτυχία...

Γιατί λέω να τη συζητήσω λίγο πριν την ευχηθώ...

Κάπου διάβασα σήμερα ότι "υπάρχει διαφορά μεταξύ μοναχικότητας και μοναξιάς".

Και σκέφτηκα...

Η μοναχικότητα είναι ένα είδος μοναξιάς, αλλά κρύβει και μια δόση ευτυχίας μέσα της. Αυτό σημαίνει ότι αυτός που είναι μοναχικός, δεν είναι απλά μόνος, αλλά του αρέσει να είναι μόνος. Ή ακόμα κι αν δεν του αρέσει εντελώς και πάντα, νιώθει κατά βάση καλύτερα έτσι. Οπότε, υπάρχουν στιγμές που νιώθει ευτυχισμένος, αφού είναι από επιλογή μόνος.
Η μοναξιά πάλι μπορεί να κρύβει μια δόση δυστυχίας μέσα της. Μόνος μπορεί να είναι κάποιος από επιλογή και να τον λέμε μοναχικό, αλλά μπορεί και να είναι επειδή έτσι έτυχε. Σ' αυτή την περίπτωση, δεν κρύβει ευτυχία η μοναξιά. Όσο και να τη συνηθίσει κανείς, όσο και να τη χρειάζεται κανείς πότε-πότε, αν δεν είναι επιλογή, τότε δε φέρνει ούτε ένα κουταλάκι του γλυκού ευτυχία μαζί της.


Και μετά σκέφτηκα...

...δηλαδή μπορείς να είσαι μόνος σου και να είσαι ευτυχισμένος γιατί αυτό πραγματικά επιθυμείς ή να είσαι με το λάθος κόσμο ή στο λάθος μέρος και να μην είσαι ευτυχισμένος μόνο και μόνο λόγω συγκυρίας ή να είσαι μαζί με έναν αγαπημένο σου και να φτάνει να σε κάνει απόλυτα ευτυχισμένο και χίλιες δυο ακόμα περιπτώσεις.
Επίσης, μπορεί σήμερα να σου φτάνει ο ένας αγαπημένος σου για να σε κάνει ευτυχισμένο, αλλά χτες να ένιωθες ότι ευτυχία θα ήταν η απόλυτη μοναξιά και τις προάλλες να ήσουν με το λάθος κόσμο αλλά στο σωστό μέρος και να ένιωθες μια δόση ευτυχίας μόνο και μόνο για το μέρος.

Πόσο διαφορετική μπορεί να είναι, λοιπόν, για τον καθένα μας η ευτυχία
Που σιγά το νέο δηλαδή, αλλά μου έκανε εντύπωση αυτή η σκέψη... 


Νομίζω ότι ξεφεύγω...

Ας μαζευτώ, γιατί οι ευχές δε γίνεται να πολυκαιρίσουν... μπαγιατεύουν...


  • Η ευτυχία μπορεί να είναι απόλυτη και ολοκληρωτική, αλλά μπορεί και να έρχεται σε μικρές δόσεις, για να μας φορτίζει πού και πού.
  • Η ευτυχία είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Αυτός είναι κι ο βασικός λόγος που υπάρχουν τόσες πολλές διαφορετικές ευτυχίες. 
  • Η ευτυχία δεν είναι κληρονομική, δε μεταφέρεται, δεν επιβάλλεται. Αυτός είναι κι ο βασικός λόγος που ο καθένας πρέπει να ψάχνει να βρει την απόλυτη ευτυχία του μόνος του. 


Βοήθεια πάντα μπορείς να έχεις, αλλά κανείς δεν μπορεί να ψάχνει τι σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο ή ευτυχισμένη, αντί για σένα. Οι αγαπημένοι σου μπορούν απλά να προσφέρουν ενίοτε δόσεις ευτυχίας (όπως για παράδειγμα τούρτα έκπληξη στα γενέθλιά σου).
Όλα τα υπόλοιπα τα πήραμε από τα jumbo bebe (whaaat?)...

Όλα τα υπόλοιπα είναι δική σου υπόθεση! 


Και τώρα ναι! Μπορώ να το πω! 

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2015!!!
Αναζήτησε τη δική σου ευτυχία! Μη μένεις να παρακολουθείς τις ευτυχίες των ανθρώπων γύρω σου, γιατί ποτέ δε θα σου είναι αρκετό!