25.12.16

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ

Γιατί είναι τόσο δυνατές οι Σκέψεις;
Δεν μπορώ με τίποτα να τις ησυχάσω. 
Ούτε για λίγο.
Γιατί;

Παλιά, έπαιζα κανένα παιχνίδι στο μυαλό μου, όπως αυτό που μετράς τα προβατάκια για να κοιμηθείς. Ίσως κάτι λίγο πιο περίπλοκο, για να μπορώ να μένω συγκεντρωμένη και να μην ακούω τις Σκέψεις. Δεν μπορώ να τις ακούω συνεχώς... Πολλή φασαρία... 

Παλιά, έμπαινα μέσα σ' ένα βιβλίο και οι Σκέψεις ηρεμούσαν σαν μικρά παιδιά που τους διαβάζεις ένα καλό παραμύθι κι έβλεπαν την ιστορία να ξεδιπλώνεται μπροστά τους και δεν έκαναν φασαρία πια. 

Τώρα τίποτα. 

Είναι διαρκώς αναστατωμένες, φασαριόζικες, μπερδεμένες, αλλά το χειρότερο... δυνατές! Πολύ δυνατές! Πιο δυνατές απ' οτιδήποτε άλλο τις περισσότερες φορές. 

Πώς να ηρεμήσουν οι Σκέψεις; Πώς; 
Κι όταν δεν έχεις απαντήσεις να τους δώσεις ή κουράγιο; Κι όταν δεν έχεις χρόνο να τις ξεμπερδέψεις ή δύναμη ή θέληση; 
Τότε πώς; Πώς να τις ακούς λιγότερο; Πώς να τους μειώσεις το χώρο; Πώς;


Τώρα μέτρα πάλι προβατάκια.
Σαν μικρό παιδί. 
Και τότε μπορεί και να κοιμηθείς. 
Και μαζί σου να κοιμηθούν κι οι Σκέψεις. 


Ή και όχι... 

1... 2... 3... 4... 5... 6... 7......

3.3.16

ΚΟΥΒΑΡΙ

Ένα κουβάρι...


Και μερικά βήματα για να ξετυλίξεις ένα μπλεγμένο κουβάρι μαλλί. 

1. Βρες την άκρη ή μια άκρη τέλος πάντων και κράτα τη γερά. Αν σου φύγει, την έχασες πάλι μες στο μπλέξιμό σου. 

2. Λύσε τους κόμπους. Θέλει υπομονή... Βρίσκεις τον κόμπο, τον πλησιάζεις και σιγά σιγά προσπαθείς να τον λύσεις, περνώντας την άκρη του κουβαριού από μέσα του. Πρόσεξε! Αν σου φύγει η άκρη του κουβαριού, ξέρεις, την έχασες πάλι μες στο μπλέξιμό σου.

3. Προχώρα κόμπο κόμπο. Είναι μερικοί δύσκολοι κόμποι, που δε λύνονται. Έχεις δύο επιλογές γι' αυτούς τους κόμπους... 
    Η πρώτη είναι να τους κόψεις. Τους αφαιρείς, τους απομακρύνεις, πες το όπως θες. Το θέμα με αυτή την επιλογή είναι πως δε θα έχεις ποτέ ξανά ένα ενιαίο κουβάρι, αλλά δύο, τρία και πάει λέγοντας... Αν κόψεις πολλές φορές, τότε δε θα 'χεις πια καθόλου κουβάρι, παρά σκόρπια κομμάτια μαλλί... Θέλει προσοχή το κόψιμο! 
    Η δεύτερη επιλογή είναι να τους αφήσεις εκεί στη θέση τους και να προχωρήσεις. Το θέμα με αυτή την επιλογή είναι ότι θα πρέπει να συμφιλιωθείς με την ιδέα πως το κουβάρι σου δε θα έχει ποτέ ξανά τη μορφή κουβαριού, παρά θα προεξέχουν μερικά σημεία, εκεί που θα έχουν τυλιχτεί οι κόμποι. Αν αφήσεις πολλούς κόμπους, δε θα 'χεις πια κουβάρι, αλλά ακόμα ένα μπλεγμένο χάος.

    Μπορείς να χρησιμοποιήσεις και τις δύο επιλογές, βέβαια. Το ιδανικό θα ήταν να κόψεις κάποιους κόμπους, ώστε ανάμεσα στα τελικά σου κουβάρια να είναι έστω κι ένα καλοτυλιγμένο. Αλλά, ποιος είναι άραγε τόσο τυχερός, ώστε να του τύχουν όλοι οι εύκολοι κόμποι σε ένα μόνο μέρος του κουβαριού του; 


Και πώς είναι άραγε τα πράγματα όταν έχεις αντί για ένα μπλεγμένο κουβάρι μαλλί, ένα μπλεγμένο κουβάρι μυαλό; Ή πώς είναι όταν έχεις ένα μπλεγμένο κουβάρι ζωή; 


Τα βήματα δεν ξέρω αν αλλάζουν... 

Νομίζω πως δεν αλλάζουν... 

Αλλά, είναι πραγματικά θαύμα... 
...αν μπορείς να βρεις την άκρη και να κρατήσεις γερά ό,τι και να έρθει. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε πολύ δύσκολα θα χάσεις τον εαυτό σου μέσα στα κουβάρια σου.
...αν μπορείς να λύσεις με υπομονή τους κόμπους, χωρίς να χάνεις την άκρη σου. Αν μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε πολύ δύσκολα θα χάσεις την υπομονή, την ηρεμία, την ψυχραιμία σου μπροστά στις αναποδιές και στα εμπόδια.  
...αν μπορείς να κόψεις ή να προσπεράσεις και να δεχτείς τους άλυτους κόμπους. Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι το πιο δύσκολο! Ποιος μπορεί να ξέρει εκ των προτέρων ποιοι είναι οι σωστοί κόμποι για να κόψει και ποιοι οι σωστοί κόμποι για να προσπεράσει ή αν πραγματικά υπάρχουν καν τέτοιοι μέσα στο κουβάρι του; 

Ζητείται. 
Εδώ. 
Στα Απορημένα παραμύθια. 

Εκ μέρους της διοίκησης. 
Ευχαριστώ! 


1.1.16

ΕΝΑ ΚΑΛΑΘΙ, ΑΓΙΕ ΒΑΣΙΛΗ!

Άντε, φιλαράκια μου, καλή μας χρονιά και καλά μυαλά!!!



Και μην την υποτιμάτε την ευχή... Τα καλά μυαλά κρύβουν πολλά...

Τι κρύβουν; 

Ηρεμία, που δεν πρέπει να υποτιμάς. Η ηρεμία σού δίνει ψυχραιμία και σιγουριά. Σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα όπως χρειάζεται. Ανάλογα με τις περιστάσεις, δηλαδή. 

Αγάπη, που πρέπει να παραδέχεσαι. Δεν είναι μόνο στην καρδιά σου η αγάπη. Η αγάπη που ακόμη και το μυαλό σου φτάνει να την παραδεχτεί είναι αυτή που σου δίνει δύναμη και στήριξη για να τα φέρνεις βόλτα στα δύσκολα. 

Ανησυχία, που πρέπει να την ακολουθείς. Η πνευματική σου ανησυχία σού δίνει ενδιαφέρον και περιέργεια για εξερεύνηση. Μην αφήνεις να προσπερνάνε αυτά που σου τραβάνε την προσοχή... Αν τ' αρπάξεις, κάτι μαγικό μπορεί να συμβεί. 

Δημιουργικότητα, που πρέπει να σε κυριεύει. Η δημιουργικότητα δεν είναι επιφανειακή. Πρέπει το μυαλό σου να είναι ήρεμο και συγκεντρωμένο, πρέπει να αγαπάς αυτό που δημιουργείς, πρέπει να σου τραβάει την προσοχή, να σε μαγνητίζει. Αν τα 'χεις αυτά, άσε τη δημιουργικότητα να σε κατακλύσει! Και θα βγει ένας καινούριος άνθρωπος μέσα απ' αυτό. 


Και να σου πω και κάτι άλλο, μωρέ;

Όλα τα λάθη στο καλάθι! 
Είσαι άνθρωπος στο κάτω κάτω κι ας έχεις κάνει πολλά... 
Πιες τη ζωή σαν βυσσινάδα, τα λάθη κάν' τα λεμονάδα! 



Αυτάααα!!!

Τα φιλιά και την αγάπη μου!!! :)