ΣΚΟΥΛΗΚΟΜΥΡΜΗΓΚΟΤΡΥΠΑ

Πώς γίνεται να μην ονειρεύεσαι πια;

Ήθελες μάλλον να σταματήσεις ν’ απογοητεύεσαι. Μπορεί να βαρέθηκες να ξεκινάς με τις καλύτερες προϋποθέσεις και να καταλήγεις σε κάτι που δε θα ήθελες  με τίποτα να γίνει. Ή μπορεί να μη θέλεις πια να σκέφτεσαι και να προσπαθείς και να προετοιμάζεις τα πράγματα για να καταλήξουν εκεί που θες. Μπορεί να κουράστηκες να το κάνεις και να θες για μια φορά να μη σκέφτεσαι και απλά όλα να έρχονται στα μέτρα σου εύκολα και χωρίς κόπο.

Σου δίνω ένα δίκιο, αλλά πες μου… Πώς γίνεται να έχασες τα όνειρά σου; Δε θυμάσαι πού τα καταχώνιασες;  

Νομίζω πως το συναίσθημα είναι σα να μην περιμένεις τίποτα πια. Έχω την αίσθηση πως νιώθεις σα να κινούνται όλα γύρω σου και να προχωράνε κι εσύ απλά τα κοιτάζεις. Μπορεί να μην είναι τόσο άσχετα με σένα όλα αυτά τα κινούμενα πράγματα, αλλά έχεις μείνει και τα κοιτάζεις, σα να στέκεσαι πίσω από ένα γυάλινο παράθυρο και απλά να παρατηρείς.

Τόσο πολύ κουράστηκες;

Τόσο πολύ που βαρέθηκες να κάνεις σχέδια και να προσπαθείς με ενθουσιασμό να γίνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα πραγματικότητα;

Σε καταλαβαίνω, νομίζω. Ή μπορεί και όχι, αλλά ξέρω πως λίγο σε νοιάζει.

Τι θα ‘λεγες να κάνεις ένα ασφαλές όνειρο. Τι εννοώ; Ένα όνειρο που να ξέρεις ότι μπορείς σίγουρα να το κάνεις να γίνει πραγματικότητα! Μα και βέβαια υπάρχει, αλλά ναι, μπορεί να ‘χεις δίκιο…

Τι νόημα θα είχε να κάνεις ένα όνειρο, αν ήταν τόσο εύκολο να γίνει; Δε θα λεγόταν όνειρο, δε θα χρειαζόταν καν να το σκεφτείς και ούτε θα μπορούσε να σε εκπλήξει…

Περίμενε! Έχω μια εναλλακτική... Αν κάποτε τα καταχώνιασες για να μην τα βλέπεις, επειδή τα θεωρούσες αποτυχίες, λόγω του ότι δεν έγιναν πραγματικότητα, μήπως να τα βγάλεις και να τα ξαραχνιάσεις λίγο; Πού ξέρεις; Κάτι που δεν έκανες τότε, ίσως τώρα να μπορείς να το ξαναπροσπαθήσεις και να το πετύχεις! Μπορεί τότε να μην ήταν η κατάλληλη στιγμή!  

Έλα… Λίγη πίστη θέλει! Σε σένα! Απλά σκέψου:

Μπορούσες στα 3 σου να πεις με μιας σκουληκομυρμηγκότρυπα; 

Όχι.

Τώρα όμως μπορείς!

Α! Κι όσο άδικο και να είναι, να ξέρεις πως υπάρχουν κι όνειρα που αν δεν έγιναν πραγματικότητα στην ώρα τους, δε θα γίνουν ποτέ. Ο λόγος ύπαρξής τους, για μένα, είναι το να δίνουν αξία σε όσα πρέπει όντως να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία.

ΠΟΣΟ ΖΥΓΙΖΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ;

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να φεύγει, να βλέπει και να ζει. Είναι φτιαγμένος για να δοκιμάζει καινούρια πράγματα, να δοκιμάζει τις αντοχές του, να δοκιμάζει τα όριά του. Να δέχεται το καινούριο και να το κάνει δικό του αν του ταιριάζει. Να μπορεί να διώχνει το παλιό που δεν είναι πια ταιριαστό σ’ αυτόν χωρίς να κομπιάζει.

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να φεύγει.

Να φεύγει μακριά απ’ τα συνηθισμένα, για να μπορεί να τα εκτιμάει.

Να φεύγει μόνος ή με παρέα.

Να φεύγει για να βρει τον εαυτό του ή για να βρει συντροφιά.

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να βλέπει. 

Να βλέπει διαφορετικά πράγματα, για να μπορεί να εκτιμάει τα κεκτημένα του.

Να βλέπει τους διαφορετικούς ανθρώπους και τις συνήθειές τους και να μην κρίνει αρνητικά. Μόνο να παρατηρεί και να ρουφάει. Να ρουφάει σα σφουγγάρι τα χρώματα και τις εικόνες και την έκπληξη που του προκαλούν όλα αυτά.

Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να ζει.

Να ζει, να μην επιβιώνει απλά, για να δοκιμάζει τον εαυτό του, να του προσθέτει πράγματα, να τον κάνει καλύτερο.

Να ζει. Να μη σκέφτεται πάρα πολύ, αλλά να κάνει περισσότερο. Να μη λέει τι θα μπορούσε να είχε κάνει, αλλά ΝΑ κάνει. Να μη σκέφτεται τι θα μπορούσε να είχε κάνει, αλλά τι ΘΑ κάνει.

Γιατί το παρελθόν δε μπορεί ν’ αλλάξει. Το μέλλον όμως μπορεί.

Τι; Δεν έχεις διάθεση για να τα κάνεις αυτά; Ή τα χρήματα;

Σοβαρά τώρα;

Γιατί νομίζω ότι αν ψάξεις καλύτερα, θα δεις ότι το μόνο που σε σταματάει είναι ο φόβος απ’ το να τα κάνεις αυτά. Ο φόβος του αγνώστου, ο φόβος της αποτυχίας, ο φόβος ότι δε θα σου αρέσει κάτι και δε θα μπορείς να τ’ αλλάξεις, ο φόβος ότι θα είσαι μόνος ή μόνη, ο φόβος ότι δεν μπορείς να τα καταφέρεις, ο φόβος ότι θα χαθείς.

Εσύ τι λες; Αξίζει να τα θυσιάσεις αυτά για ένα φόβο; 

Προς τα πού γέρνει η δικιά σου η ζυγαριά;