ΜΗ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΑΡΑΤΤΕ… η άλλη πλευρά του νομίσματος

Θυμάσαι που λέγαμε για κάτι κύκλους; Και λέγαμε και για κάτι σπαζοκεφαλιές;

Ε, λοιπόν, σου έχω μια ακόμα!

Σπαζοκεφαλιά:

Χώρισε αυτόν τον κύκλο σε οχτώ μέρη, χρησιμοποιώντας μόνο τρεις γραμμές.

Έλεγα να σου δώσω μερικές μέρες για να το σκεφτείς, αλλά νομίζω ότι θα βασιστώ στο ότι δε θα κοιτάξεις πιο κάτω, πριν να βρεις τη λύση.

Χμ… εδώ που τα λέμε και να κοιτάξεις, δεν πειράζει. Έτσι κι αλλιώς, εγώ αλλού θέλω να καταλήξω! Οπότε, το αν θα το βρεις ή όχι είναι δική σου δουλειά!

Δες, λοιπόν, τι κάνουμε:

Στην αρχή, χρησιμοποιούμε δύο ευθείες γραμμές.

Μετά, χρησιμοποιούμε μια κλειστή καμπύλη γραμμή (έναν κύκλο δηλαδή).

Και τσουπ! Ο κύκλος είναι χωρισμένος σε οχτώ κομμάτια!

(Αν δεν το βρήκες, νομίζω ότι είναι πολύ πιθανό να προσπάθησες να τον χωρίσεις χρησιμοποιώντας τρεις ευθείες γραμμές. Όχι;)

Ας δούμε τώρα την άλλη πλευρά του νομίσματος…

Σου έχει τύχει ποτέ να θες να κάνεις κάτι, αλλά κάτι να μη σου φτάνει για να το κάνεις; Χμ… το είπα κάπως μπερδεμένα. Ας δώσω ένα παράδειγμα ή δύο, για να γίνω πιο σαφής.

Ας πούμε, σου έχει τύχει ποτέ να κανονίζεις και να κανονίζεις πράγματα και να φορτώνεις το πρόγραμμά σου, χωρίς να το καταλαβαίνεις και τελικά να μη σου φτάνει ο χρόνος να τα κάνεις όλα και ν’ αναγκάζεσαι ν’ ακυρώνεις ή να περιορίζεις, ενώ δε θες; Ή ας πούμε, σου έχει τύχει να λες ότι θα κάνεις μια εκδρομή και όταν φτάνει η ώρα να πεις «φεύγω» (ναι, κατέληξα πάλι στο αγαπημένο μου ρήμα) να μη σου φτάνουν τα χρήματα και ν’ αναγκάζεσαι να την ακυρώσεις, ενώ δε θες;

Εμένα μου έχει τύχει και κάποια φορά με έκανε να σκεφτώ πως μάλλον πρόκειται γι’ αυτή τη φράση που λένε πολλοί: «οι συνθήκες δεν είναι οι κατάλληλες».

Βέβαια, νομίζω πως μπορεί οι συνθήκες να μην είναι πάντα οι κατάλληλες, αλλά μερικές φορές μπορείς να τις φέρεις στα μέτρα σου. Σα να λέμε, δηλαδή, να προσαρμοστείς στις συνθήκες, ώστε να μη σου χαλάνε τα σχέδια.

Αν, λοιπόν…

…ο κύκλος που θες να χωρίσεις σε οχτώ κομμάτια είναι το σχέδιό σου και

…οι περιορισμένες τρεις γραμμές που πρέπει να χρησιμοποιήσεις είναι οι συνθήκες,

τότε σκέψου! Σκέψου τι έχεις. Σκέψου και τι είναι αυτό που θες να κάνεις. Και στο τέλος σκέψου πώς μπορείς να τα ενώσεις, να τα συνδυάσεις με τέτοιο τρόπο, ώστε το ένα να μη χαλάει το άλλο!

Και σταμάτα να γκρινιάζεις, γι’ αυτά που θα μπορούσες να έχεις. Θα ήταν όλα πιο εύκολα αν είχες περισσότερο χρόνο, περισσότερα χρήματα, περισσότερη όρεξη ή όποια άλλη περισσότερη συνθήκη θα ήθελες να είχες, αλλά τώρα δεν τα έχεις. Οπότε, μέχρι να τα αποκτήσεις, αν τα αποκτήσεις ποτέ, σκέψου! Σκέψου τι έχεις και τι μπορείς να κάνεις μ’ αυτά που έχεις! Και να δεις που όλα θα σου φαίνονται κάπως καλύτερα!

"ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΤΩΡΑ"

Πήγα στην Ελεωνόρα Ζουγανέλη, τις προάλλες! Θα μου πεις, τι σε νοιάζει βέβαια και θα ‘χεις και δίκιο, αλλά ήθελα μια εισαγωγή και δεν είχα κάποια καλύτερη ιδέα…

Πήγα, λοιπόν, κι εκτός από τραγούδια έλεγε κι ιστορίες! Μου αρέσουν οι ιστορίες! Είπε κάτι για τη μετακόμιση που μου άρεσε και μ’ έβαλε σε σκέψεις. Της ζήτησα να το γράψει κάπου, αλλά δεν το ‘κανε. Ή τουλάχιστον δεν το ‘κανε ακόμα. Οπότε, λέω να βασιστώ σ’ αυτά που θυμάμαι…

Κι η μετακόμιση, λέει, είναι μια αλλαγή. Έχει μια ολόκληρη διαδικασία ανακατανομής πίσω της. Έχω ξαναπεί νομίζω τη γνώμη μου περί αλλαγής, αλλά τότε δεν είχα πάει ακόμα στη Ζουγανέλη για να την ακούσω να την παρομοιάζει με μετακόμιση, οπότε λέω να κινηθώ συμπληρωματικά…

Μετακόμιση σημαίνει αλλαγή και ανακατανομή.

Και μετακόμιση σημαίνει κούτες παντού…

…κούτες μ’ αυτά που είναι σημαντικά και τα παίρνεις μαζί σου στο νέο σου σπίτι. Είναι όλα όσα θες πολύ να είναι κομμάτι της νέας σου ζωής.

…κούτες μ’ αυτά που θες να πετάξεις. Τα σκουπίδια που δε χρειάζεσαι πια, αλλά δεν μπορεί και κανείς άλλος να χρησιμοποιήσει.

…κούτες μ’ αυτά που θες ν’ αφήσεις πίσω σου. Είναι όλα όσα δε χρειάζεσαι πια, αλλά κάποιος άλλος μπορεί και να τα βρει χρήσιμα, οπότε δεν τα πετάς.

…κούτες μ’ αυτά που θες να μείνουν δικά σου. Είναι όλα όσα μπορεί να μη σου είναι χρήσιμα, αλλά θες να υπάρχουν κάπου κοντά σου, γιατί κρύβουν ιστορίες για σένα. Αυτά θα τα καταχωνιάσεις σε μια αποθήκη, έτσι ώστε όποτε και αν θελήσεις, να μπορείς να τα ψαχουλέψεις καμιά φορά.

Τελικά, αν τα χωρίσεις σε κούτες, η μετακόμιση δεν είναι και τόσο χαώδης… ε;

Τελικά, αν χωρίσεις σε κούτες όλα όσα έχεις, όταν χρειαστεί ή όταν θελήσεις να κάνεις μια αλλαγή, η αλλαγή δεν είναι και τόσο χαώδης… ή τουλάχιστον εμένα μου φαίνεται έτσι... τι λες; 

ΣΠΑΖΟΚΕΦΑΛΙΕΣ!

Μου αρέσουν οι σπαζοκεφαλιές! Μου αρέσουν τόσο πολύ και τις θεωρώ τόσο διασκεδαστικές, που νομίζω ότι αρμόζουν ακόμα και σε πάρτυ γενεθλίων!

Τώρα τελευταία σε πάρτυ γενεθλίων έβαλα σε σκέψεις την παρέα και πολύ γελάσαμε, οπότε είπα να επεκταθώ.

Αν σου αρέσουν κι εσένα, λοιπόν, οι σπαζοκεφαλιές, προσπάθησε να λύσεις αυτή:

Ένωσε όλες τις τελείες χρησιμοποιώντας 4 ευθείες γραμμές. Πρέπει, όμως, να είναι συνεχόμενες! Να περάσεις, δηλαδή, απ’ όλες τις τελείες χωρίς να σηκώσεις το μολύβι σου.

Μπορείς να έχεις όσο χρόνο θες για να το σκεφτείς! Όταν το λύσεις ή όταν βαρεθείς να προσπαθείς, απλά διάβασε παρακάτω!

Αν δε μπόρεσες να το λύσεις, ενώ προσπάθησες πάρα πολύ, και θες να προσπαθήσεις λίγο ακόμα μπορώ να σου δώσω ένα hint:

Οι γραμμές που θα τραβήξεις, δε χρειάζεται να είναι μέσα στο τετράγωνο που σου φαίνεται να σχηματίζουν οι τελείες. Μπορείς να βγεις κι έξω απ’ αυτό αν θες!

Μπορείς να το σκεφτείς για λίγο ακόμα αν θες! Όταν το λύσεις ή αν δε θες να προσπαθήσεις άλλο, απλά διάβασε παρακάτω!

Λύση: 

Όταν κάποιος άλλος μου έδειξε αυτή τη σπαζοκεφαλιά, μου εξήγησε στο τέλος πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος βλέπει τις τελείες να σχηματίζουν ένα τετράγωνο και αυτόματα θέτει έναν περιορισμό, χωρίς καν να του τον έχει βάλει κανείς∙ ότι δηλαδή πρέπει οι γραμμές να βρίσκονται μέσα σ’ αυτό το τετράγωνο. Οπότε, μην αγχώνεσαι αν δεν κατάφερες να τη λύσεις! Είναι φυσιολογικό!

Μετά, βέβαια, εγώ σκέφτηκα το εξής:

Μήπως κάνουμε το ίδιο πράγμα και σε άλλες «σπαζοκεφαλιές», λίγο πιο πραγματικές; Δηλαδή, μήπως δρούμε με τον ίδιο τρόπο και σε προβλήματα που μπορεί να προκύπτουν ή σε στιγμές που πρέπει να πάρουμε μια απόφαση, ας πούμε;

Και κοίτα να δεις πού κατέληξα:

Έχουμε βάλει τη ζωή μας σε καλούπι, νομίζω, θέτοντας περιορισμούς που μοιάζουν με συρματοπλέγματα. Έχουμε μάθει να κρίνουμε καθετί καινούριο που βλέπουμε γύρω μας ή που μας συμβαίνει με βάση το αν χωράει ή όχι στο καλούπι στο οποίο έχουμε βάλει τη ζωή μας.

Έχουμε βάλει και τη σκέψη μας σε καλούπι, θέτοντας περιορισμούς που μοιάζουν με συρματοπλέγματα. Μερικές φορές, όταν διαβάζουμε κάτι που μας κάνει εντύπωση ή μας προβληματίζει και το ψάχνουμε παραπάνω, τείνουμε να βγάλουμε τη σκέψη μας απ’ αυτό το καλούπι. Αλλά, τελικά, πάλι πάει και χώνεται εκεί μέσα αν την αφήσουμε για λίγο… Ίσως και να είναι πιο ασφαλής εκεί.

Θα μου πεις, γιατί να μην έχουμε ένα καλούπι; Ειδικά από τη στιγμή που το φτιάχνουμε μόνοι μας, γιατί να είναι τόσο κακό;

Δε νομίζω ότι είναι κακό να έχεις ένα καλούπι. Έχει και τα θετικά του… είναι σαν το σπιτικό, όπου λαχταράς να γυρίσεις μετά από συνεχόμενα και γεμάτα και χρονοβόρα και φανταστικά ταξίδια. Εκεί που πας για να βάλεις τις σκέψεις και τις εμπειρίες σου σε μια σειρά στο νου σου.

Άρα, είναι καλό να έχουμε καλούπια… Χμ… Τότε τι δεν είναι καλό;

Δεν είναι και τόσο καλό το να μην κάνεις ποτέ αυτά τα ταξίδια, από φόβο ότι το καλούπι σου θα ερημώσει αν το αφήσεις για λίγο πίσω.

Δεν είναι και τόσο καλό το να μη βγαίνεις ποτέ απ’ το καλούπι σου, επειδή αυτό που υπάρχει έξω απ’ αυτό δεν το ξέρεις.

Δεν είναι και τόσο καλό το να μην ξεφεύγεις ποτέ από τα συρματοπλέγματά σου! Μπορεί να είναι ασφαλές, αλλά, στ' αλήθεια, δεν το βαρέθηκες;