ΣΠΑΖΟΚΕΦΑΛΙΕΣ!

Μου αρέσουν οι σπαζοκεφαλιές! Μου αρέσουν τόσο πολύ και τις θεωρώ τόσο διασκεδαστικές, που νομίζω ότι αρμόζουν ακόμα και σε πάρτυ γενεθλίων!

Τώρα τελευταία σε πάρτυ γενεθλίων έβαλα σε σκέψεις την παρέα και πολύ γελάσαμε, οπότε είπα να επεκταθώ.

Αν σου αρέσουν κι εσένα, λοιπόν, οι σπαζοκεφαλιές, προσπάθησε να λύσεις αυτή:

Ένωσε όλες τις τελείες χρησιμοποιώντας 4 ευθείες γραμμές. Πρέπει, όμως, να είναι συνεχόμενες! Να περάσεις, δηλαδή, απ’ όλες τις τελείες χωρίς να σηκώσεις το μολύβι σου.

Μπορείς να έχεις όσο χρόνο θες για να το σκεφτείς! Όταν το λύσεις ή όταν βαρεθείς να προσπαθείς, απλά διάβασε παρακάτω!

Αν δε μπόρεσες να το λύσεις, ενώ προσπάθησες πάρα πολύ, και θες να προσπαθήσεις λίγο ακόμα μπορώ να σου δώσω ένα hint:

Οι γραμμές που θα τραβήξεις, δε χρειάζεται να είναι μέσα στο τετράγωνο που σου φαίνεται να σχηματίζουν οι τελείες. Μπορείς να βγεις κι έξω απ’ αυτό αν θες!

Μπορείς να το σκεφτείς για λίγο ακόμα αν θες! Όταν το λύσεις ή αν δε θες να προσπαθήσεις άλλο, απλά διάβασε παρακάτω!

Λύση: 

Όταν κάποιος άλλος μου έδειξε αυτή τη σπαζοκεφαλιά, μου εξήγησε στο τέλος πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος βλέπει τις τελείες να σχηματίζουν ένα τετράγωνο και αυτόματα θέτει έναν περιορισμό, χωρίς καν να του τον έχει βάλει κανείς∙ ότι δηλαδή πρέπει οι γραμμές να βρίσκονται μέσα σ’ αυτό το τετράγωνο. Οπότε, μην αγχώνεσαι αν δεν κατάφερες να τη λύσεις! Είναι φυσιολογικό!

Μετά, βέβαια, εγώ σκέφτηκα το εξής:

Μήπως κάνουμε το ίδιο πράγμα και σε άλλες «σπαζοκεφαλιές», λίγο πιο πραγματικές; Δηλαδή, μήπως δρούμε με τον ίδιο τρόπο και σε προβλήματα που μπορεί να προκύπτουν ή σε στιγμές που πρέπει να πάρουμε μια απόφαση, ας πούμε;

Και κοίτα να δεις πού κατέληξα:

Έχουμε βάλει τη ζωή μας σε καλούπι, νομίζω, θέτοντας περιορισμούς που μοιάζουν με συρματοπλέγματα. Έχουμε μάθει να κρίνουμε καθετί καινούριο που βλέπουμε γύρω μας ή που μας συμβαίνει με βάση το αν χωράει ή όχι στο καλούπι στο οποίο έχουμε βάλει τη ζωή μας.

Έχουμε βάλει και τη σκέψη μας σε καλούπι, θέτοντας περιορισμούς που μοιάζουν με συρματοπλέγματα. Μερικές φορές, όταν διαβάζουμε κάτι που μας κάνει εντύπωση ή μας προβληματίζει και το ψάχνουμε παραπάνω, τείνουμε να βγάλουμε τη σκέψη μας απ’ αυτό το καλούπι. Αλλά, τελικά, πάλι πάει και χώνεται εκεί μέσα αν την αφήσουμε για λίγο… Ίσως και να είναι πιο ασφαλής εκεί.

Θα μου πεις, γιατί να μην έχουμε ένα καλούπι; Ειδικά από τη στιγμή που το φτιάχνουμε μόνοι μας, γιατί να είναι τόσο κακό;

Δε νομίζω ότι είναι κακό να έχεις ένα καλούπι. Έχει και τα θετικά του… είναι σαν το σπιτικό, όπου λαχταράς να γυρίσεις μετά από συνεχόμενα και γεμάτα και χρονοβόρα και φανταστικά ταξίδια. Εκεί που πας για να βάλεις τις σκέψεις και τις εμπειρίες σου σε μια σειρά στο νου σου.

Άρα, είναι καλό να έχουμε καλούπια… Χμ… Τότε τι δεν είναι καλό;

Δεν είναι και τόσο καλό το να μην κάνεις ποτέ αυτά τα ταξίδια, από φόβο ότι το καλούπι σου θα ερημώσει αν το αφήσεις για λίγο πίσω.

Δεν είναι και τόσο καλό το να μη βγαίνεις ποτέ απ’ το καλούπι σου, επειδή αυτό που υπάρχει έξω απ’ αυτό δεν το ξέρεις.

Δεν είναι και τόσο καλό το να μην ξεφεύγεις ποτέ από τα συρματοπλέγματά σου! Μπορεί να είναι ασφαλές, αλλά, στ' αλήθεια, δεν το βαρέθηκες;