25.9.12

ΑΣ ΓΕΛΑΣΩ!

Ας γελάσω…

Ναι… ας γελάσω…

Ας γελάσω γι’ αυτά που ακούω· γι’ αυτά που βλέπω· για όσα νιώθω κι όσα δε νιώθω· για όσα θα ‘πρεπε να νιώθω· γι’ αυτά που θα ‘πρεπε να έχω· γι’ αυτά που θα ‘θελα να έχω· γι’ αυτά που θα ‘θελαν άλλοι να έχω ή να είμαι· για όσα θα ήθελα εγώ να είμαι· για όσα δε θα ‘πρεπε να έχω γίνει ή να έχω κάνει· για κάποια που τόλμησα να κάνω· για άλλα που δεν έκανα ποτέ· για όσα σκέφτομαι ή σκέφτηκα ή όσα δε σταματάω να σκέφτομαι· για όλα όσα με κάνουν να νιώθω· να νιώθω τη χαρά μου, τη λύπη μου, τη βαρεμάρα μου, τη ντροπή μου, την απογοήτευσή μου.

Ας γελάσω…

Ας γελάσω με όλα όσα μου προκαλούν γέλιο· με όλα όσα μου προκαλούν δάκρια· με όλα όσα μου προκαλούν θλίψη.

Αν γελάσω, μπορώ να κρατήσω ό,τι θέλω απ’ όλα αυτά και να ξορκίσω ό,τι θέλω απ’ όλα αυτά.
Αν γελάσω, μπορώ να καταλάβω αν το γέλιο μου έρχεται αυθόρμητα ή βεβιασμένα.
Αν γελάσω, μπορώ να καταλάβω αν είναι αληθινά.

Αν δε γελάσω, τότε θα κλάψω. Και νομίζω πως είναι καλύτερα να κλάψω όταν το αποφασίσω… νομίζω πως η κατάλληλη στιγμή, για να κλάψω, θα είναι λίγο πριν γελάσω ξανά… τότε θα αφήσω τα μάτια μου να τρέξουν για λίγο… Έτσι… γι’ αλλαγή!


Κάνε πως δεν το είδες…








13.9.12

ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ!

Ποτέ δε σ’ αφήνει το παρελθόν σου. Όσο μακριά σου και να ‘ναι, δε σ’ αφήνει ποτέ. Είναι αυτό που θα κουβαλάς για πάντα μαζί σου, όπως το σαλιγκάρι κουβαλάει στην πλάτη του το σπίτι του.
Και ποτέ δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν σου. Δε γίνεται να γυρίσεις πίσω το χρόνο και να διαλέξεις κάποιο άλλο μονοπάτι. Ή μήπως γίνεται; Μήπως γίνεται να χωθείς μέσα στα χωράφια, που χωρίζουν το μονοπάτι που διάλεξες από αυτό που άφησες, και να τρυπώσεις στο παλιό σου μονοπάτι στα κρυφά; Σαν να είχες πάρει μια άλλη απόφαση τότε; Σα να περπατούσες πάντα εκεί; Σε αυτή την περίπτωση, όμως, να ξέρεις πως θα πρέπει να σε αφήσει να μπεις αυτός που περπατάει εκεί, αν σε πάρει είδηση. Αν σε αφήσει να μπεις, τότε έχεις δύο επιλογές:
…ή να είσαι πότε στο ένα και πότε στο άλλο μονοπάτι και να φοράς κάθε πρωί τη δειλία σου για φυλαχτό
…ή να διαλέξεις να μείνεις φανερά σε ένα από τα δύο, γνωρίζοντας πως είναι πιθανό να μην μπορείς να γυρίσεις ξανά πίσω.
Και όσο και να λες πως το ξέχασες, ποτέ δεν μπορείς να ξεχάσεις το παρελθόν σου. Πάντα θα είναι σαν ένα παιχνίδι που έχεις και κρατάς, αλλά δε θες να παίζεις πια μ’ αυτό. Σαν ένα παλιό καλειδοσκόπιο με αυτή την τρυπούλα που όταν βάλεις κοντά το μάτι σου πλημμυρίζει με χρώματα. Όσο και να έχεις βαρεθεί αυτά τα χρώματα, ακόμα κι αν δε θες να τα δεις ξανά, μερικές φορές η μικρή τρυπούλα που έχει το δικό σου καλειδοσκόπιο σε προκαλεί. Και είναι ωραίο πού και πού να υποκύπτεις… Βλέπεις όλα αυτά τα οικεία, τα γνώριμα χρώματα και χαμογελάς. Θυμάσαι όμορφα πράγματα και χαμογελάς πιο πλατιά. Απλά, να θυμάσαι να σκεφτείς πριν βάλεις το μάτι σου κοντά στη μικρή τρυπούλα…

…είσαι αρκετά ευχαριστημένος με αυτά που διάλεξες και είσαι αρκετά αποφασισμένος να μείνεις στο παρόν σου, ώστε να μπορέσεις να αφήσεις ξανά, μετά από λίγο, τα χρώματα του καλειδοσκόπιού σου μέσα σε αυτό;
…ή μπορεί και να σε παρασύρουν τα χρώματα και να θες να βουτήξεις και να αγγίξεις τον πάτο του καλειδοσκόπιου; 



Κι αν πέσεις μέσα στα χρώματα, χωρίς να το θες, σκέψου:
Είσαι απλά συμφιλιωμένος με το παρελθόν σου; Γιατί, στ’ αλήθεια, δε χρειάζεται να κάνεις κάτι άλλο πέρα από το να το αποδεχτείς έτσι ακριβώς όπως είναι… Και τότε θα μπορέσεις να βγεις από το καλειδοσκόπιο, αν θες.






10.9.12

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΔΙ; ΘΥΜΑΣΑΙ;

Ξέρεις τι σημαίνει να είσαι παιδί;

«Σημαίνει… να πιστεύεις στη αγάπη.
… να πιστεύεις στο ωραίο.
… να πιστεύεις στην πίστη.

Σημαίνει… να είσαι τόσο μικρός, ώστε να μπορούν οι νεράιδες να σου ψιθυρίζουν στ’ αυτί.

Σημαίνει… να μετατρέπεις τις κολοκύθες σε άμαξες, τα ποντίκια σε άλογα, το χαμηλό σε υψηλό και το τίποτα στα πάντα.

Γιατί το κάθε παιδί έχει τη δική του νεράιδα μέσα στην ψυχή του.»

Πόσο ωραίο είναι να είσαι παιδί! Διασκεδαστικό και αστείο και χαμογελαστό και φωτεινό και γεμάτο! Θυμάσαι;

Αν θυμάσαι, μην το ξεχάσεις ποτέ. Άσε λίγο χώρο στην καρδιά σου για το παιδί που ήσουν κάποτε. Και μην βάλεις τίποτα άλλο σ’ αυτό το χώρο. Έτσι κι αλλιώς, ένα παιδί είναι… πόσο χώρο μπορεί να πιάνει!
Αν το ξέχασες κιόλας, προσπάθησε να το θυμηθείς. Ποτέ δεν είναι αργά για να αδειάσεις ένα συρτάρι στην ντουλάπα της καρδιάς σου και να βάλεις εκεί την ανάμνηση του παιδιού που ήσουν κάποτε. Είναι λίγο δύσκολο στην αρχή, αλλά όταν αρχίσεις να χαμογελάς όλο και συχνότερα, θα σου αρέσει! 





9.9.12

«ΙΣΩΣ»… ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ «ΜΠΟΡΕΙ»…

Ίσως και να μπορείς ή ίσως και να μη μπορείς. Μπορεί και να θέλεις ή μπορεί και να μη θέλεις. Κι αν θέλεις τι σε κάνει να μη μπορείς;

Exhibit A: η Ραπουνζέλ
Θέλει να βγει από τον πύργο της. Σωστά; Ωραία! Αλλά δεν μπορεί.

Γιατί μπορεί να θέλει;
Για να δει κάτι διαφορετικό. Από απλή περιέργεια. Γιατί βαριέται να είναι συνέχεια στον πύργο. Γιατί είδε από το παράθυρό της κάτι που της τράβηξε την προσοχή για εξερεύνηση. Γιατί μέσα στο πύργο δεν υπάρχει πρίγκιπας, που είναι ο βασικός της στόχος, όπως για κάθε πριγκίπισσα που σέβεται τον εαυτό της.
(Μπορεί και να θέλω να αφήσω κι άλλες σκέψεις να ξεπηδήσουν σχετικά μ’ αυτό, αλλά ίσως και να μη μπορώ γιατί δε χωράνε…)

Γιατί ίσως να μη μπορεί;
Γιατί η πόρτα είναι κλειδωμένη και δεν έχει το κλειδί, βέβαια. Γιατί άλλο;
(Μήπως αυτό είναι μόνο η μισή απάντηση; Μήπως παράλληλα φοβάται να βγει εκεί έξω, στο συναρπαστικό, αλλά ταυτόχρονα άγνωστο και τρομακτικό κόσμο που απλώνεται πέρα από τον πύργο της;)

Exhibit B: εσύ
Μπορεί και να θέλεις, αλλά ίσως και να μη μπορείς. Πώς θα γίνει να μπορείς;
Χμ… σκέψου ότι όλα όσα έχεις κάνει ως τώρα για να μπορείς είναι λάθος. Κι όπως λένε και οι Μαθηματικοί, πάτα ένα τεράστιο Χ πάνω στη λύση του προβλήματος και πάρ’ το απ’ την αρχή. Μια πιο καλλιτεχνική φύση θα έλεγε «δες το πρόβλημα ολικά και αντικειμενικά, πριν δεις τις λεπτομέρειες». Όπως κάνουμε όταν βλέπουμε έναν πίνακα ζωγραφικής.
1.      Αρχικά, πες πως δεν έχεις ξαναδεί αυτόν τον «πίνακα» ποτέ. Άρα, ό,τι και να έχεις σκεφτεί ή μάθει γι’ αυτόν ως τώρα θα ήταν καλό να το βγάλεις από το νου σου.
2.      Κρέμασε τον «πίνακα» σε απόσταση ασφαλείας από σένα. Τόσο μακριά, ώστε να μπορείς να δεις με μια ματιά όλη την εικόνα.
3.      Πήγαινε πίσω και κλείσε τα μάτια σου.
4.      Άνοιξέ τα και κοίτα καλά τον «πίνακα». Προσπάθησε να καταλάβεις ποια είναι η πρώτη εντύπωση που σου δίνει.
5.      Μισόκλεισε τα μάτια σου και γείρε το κεφάλι μια δεξιά, μια αριστερά. Έτσι, θα δεις τον «πίνακα» από διάφορες οπτικές γωνίες. 




Ωραία!!

Τώρα, βάλε το μυαλό σου να γυρίσει τα γρανάζια του και σκέψου:
  • Μήπως ο «πίνακας» κρύβει κάποιο συμβολισμό που μπορεί και να σου διαφεύγει;
  • Σου αρέσει αυτός ο «πίνακας»; (να θυμάσαι πως αυτό είναι απόλυτα υποκειμενικό!)
  • Αν δε σου αρέσει και τόσο, τι θα άλλαζες, αν ήσουν εσύ ο ζωγράφος;


7.9.12

ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ…

«Να ονειρεύεσαι, μου 'λεγε ένας φίλος που μ'αγαπούσε και με ήξερε καλά. Τα όνειρα, συνήθως, προδίνουν. Παραπλανούν. Καμιά φορά και σκοτώνουν. Ομως, δε γίνεται να ζεις χωρίς να ονειρεύεσαι. Δεν έχει νόημα. Δεν έχει ουσία. Να ονειρεύεσαι! Κοίτα μόνο να έχεις σταμπάρει την έξοδο κινδύνου από τα όνειρα σου. Τότε σώζεσαι. Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου; Τίποτε δεν είναι στη ζωή το παν! Εχει και παρακάτω, έχει και άλλο. Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα! Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου! Οταν ένας άνθρωπος έχει ενδώσει εντελώς στο πάθος του, είναι μάταιο να προσπαθείς να του αλλάξεις τακτική. Είναι όπως ακριβώς ο τζόγος. Οσο χάνεις, τόσο κολλάς. Εχει μια περίεργη γλύκα η αυτοκαταστροφή. Ανήκει στα σκληρά ναρκωτικά. Αν εθιστείς, μάλλον τελείωσες. Εκτός αν πετύχεις στις καλές του το Θεό. Συμβαίνει. Εγώ τα είχα βρει μια χαρά με τη ζωή. Γίναμε κολλητάρια και τα περνούσαμε περίφημα. Πήγαινα ως εκεί που μ'έπαιρνε. Για να χαίρομαι. Κι αν είχα κέφι, προχωρούσα ως εκεί που δε μ'έπαιρνε. Για να μαθαίνω!»

Παπαδάκη Αλκυόνη: «Βαρκάρισσα της χίμαιρας».

Να ονειρεύεσαι. Δεν κοστίζει τίποτα. Και δε χρειάζεσαι τίποτα για να το κάνεις. Μόνο κλείσε τα μάτια και ρίξε λίγη σκόνη φαντασίας στη ζωή σου. Και μην ξεχάσεις αυτό που μας έλεγαν όταν ήμασταν παιδιά: "μην πεις σε κανέναν αυτό που ονειρεύεσαι, αν θες να βγει αληθινό". Χμ... Μπα... τώρα που το σκέφτομαι ξανά, μπορεί και να είναι πιο ωραία αν μοιράζεσαι τα όνειρά σου πότε πότε...