9.10.12

ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ

Αλλάζω, αλλάζεις, αλλάζει…

Μπα! Όχι! Ας μην πιάσουμε ξανά απ’ την αρχή τις κλίσεις και τα ρήματα γιατί δε θα τελειώσουμε ποτέ. Εξάλλου, είμαι σίγουρη πως όλοι ξέρουμε να κλίνουμε το ρήμα «αλλάζω»!
Σίγουρα το ξέρουμε, γιατί εγώ μπορεί να αλλάζω ή να άλλαξα· εσύ μπορεί να άλλαξες ή θα αλλάξεις· ο γονιός σου δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ· όλοι εμείς αλλάζουμε μέρα με τη μέρα· εσείς μπορείτε να αλλάξετε ό,τι δε σας καλύπτει· οι άνθρωποι που βρίσκονται γύρω μας αλλάζουν στάσεις και απόψεις, ακόμη και χωρίς προειδοποίηση μερικές φορές.
Βλέπεις, λοιπόν; Μπορούμε να κλίνουμε αυτό το ρήμα. Όλοι μας μπορούμε να το κλίνουμε, γιατί έχει χρειαστεί να το χρησιμοποιήσουμε μερικές φορές. Αλλά, πρέπει να ξέρουμε και τους χρόνους του, γιατί μπορεί να το χρησιμοποιούμε τώρα, το χρειαστήκαμε παλιότερα και κάτι μου λέει ότι θα το ξαναχρειαστούμε.

Θέλω να καταλήξω στο ότι ποτέ δε σταματάμε να αλλάζουμε, ποτέ δε σταματάει να κυλάει η ρόδα που φέρνει μαζί της τις αλλαγές, γιατί αυτή η ρόδα είναι ο χρόνος.
Όμως, συνήθως οι άνθρωποι δε μετακινούνται, μέσω της αλλαγής, από τη μια σταθερή κατάσταση σε μια άλλη απευθείας, παρόλο που αυτό είναι πιθανό. Μεγαλύτερη σημασία έχουν τα ενδιάμεσα στάδια, δηλαδή το συνεχές μεταξύ του σταθερού και της αλλαγής. Γιατί, όταν σταθεροποιείς μια αλλαγή, μπορείς να εξετάσεις την κατάσταση απ’ την αρχή και να προχωρήσεις ξανά σε αλλαγή, αν χρειαστεί. Και αυτό να συνεχιστεί, μέχρι να φτάσεις στο επιθυμητό ή το αποδεκτό ή το στόχο, τέλος πάντων.



 Να θυμάσαι, πως μια αλλαγή μπορεί να είναι τρομακτική, αλλά μπορεί και να σε ανανεώσει! Και να θυμάσαι ακόμη πως δεν μπορείς να την αναβάλλεις για πάντα! Κάποια στιγμή θα έρθει κι ας μην το θες ή ας μην το περιμένεις!

Γι’ αυτό, θα ήταν καλό να σκεφτείς
…θα επιλέξεις τη μετάβαση από τη μια σταθερή κατάσταση σε μια άλλη, που θα μπορούσε να παρομοιαστεί με ένα ευθύ, αλλά κουραστικό και αφοπλιστικό δρόμο προς την κορυφή ενός πολύ ψηλού βουνού;
…ή θα επιλέξεις το συνεχές μεταξύ σταθερού και αλλαγής, σα να έχεις να περπατήσεις ένα γεμάτο στροφές, μακρύ δρόμο που περνάει τη μια μέσα από λόφους και την άλλη μέσα από πεδιάδες, δίνοντάς σου πότε πότε την ευκαιρία να ξεκουράζεσαι στα ξέφωτα;



6.10.12

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ! ΜΟΛΙΣ ΒΕΛΤΙΩΣΑΤΕ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΣΑΣ!

Άσκηση…

Διάβασε μία φορά τον κατάλογο λέξεων που ακολουθεί και προσπάθησε να τις θυμηθείς. Μην κρυφοκοιτάς τις λέξεις, όμως! Είναι κανόνας!

Κατάλογος λέξεων
ΛΑΧΑΝΙΚΟ
ΕΡΓΑΛΕΙΟ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΚΑΡΦΙ
ΦΡΑΧΤΗΣ
ΛΕΚΑΝΗ
ΕΜΠΟΡΟΣ
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
ΚΑΘΑΡΙΖΩ
ΚΑΤΣΙΚΑ

Είναι λίγο δύσκολο ε; Δεν μπορείς να θυμηθείς όλες τις λέξεις, που είδες στον κατάλογο… Σωστά;
(Αν όχι, παραδέξου τουλάχιστον πως δεν σεβάστηκες τον κανόνα…)

Ας πάρουμε την άσκηση απ’ την αρχή…

Διάβασε μία φορά τον κατάλογο λέξεων που ακολουθεί και προσπάθησε να τις θυμηθείς. Δε θα θυμηθείς όλες τις λέξεις με την πρώτη φορά. Προσπάθησε να φτιάξεις ένα μικρό κείμενο που να περιλαμβάνει όλες αυτές τις λέξεις και προσπάθησε να τις θυμηθείς ξανά.

Κατάλογος λέξεων
ΛΑΧΑΝΙΚΟ
ΕΡΓΑΛΕΙΟ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
ΚΑΡΦΙ
ΦΡΑΧΤΗΣ
ΛΕΚΑΝΗ
ΕΜΠΟΡΟΣ
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
ΚΑΘΑΡΙΖΩ
ΚΑΤΣΙΚΑ

Αν δεν μπορείς να σκεφτείς ένα κείμενο ή αν βαριέσαι να ασχοληθείς, διάβασε το κείμενο που είχα εγώ στο νου μου, για να θυμηθώ τις λέξεις του καταλόγου:

"Ένα ΛΑΧΑΝΙΚΟ μπορεί να είναι χρήσιμο ΕΡΓΑΛΕΙΟ για ένα φοιτητή ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ. Το καρότο, για παράδειγμα, μπορεί να γίνει ΚΑΡΦΙ για το ΦΡΑΧΤΗ του ή τη ΛΕΚΑΝΗ. Αλλά ένας ΕΜΠΟΡΟΣ της ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ θα ΚΑΘΑΡΙΖΕ το φράχτη και θα έδινε το καρότο στην ΚΑΤΣΙΚΑ.*"

Παρατηρήσεις…

Ναι, ξέρω. Μέχρι τη λεκάνη πήγαινε καλά, αλλά μετά κάπου χάθηκε η λογική του θέματος. Ποιος έμπορος; Ποια βασίλισσα; Ποια κατσίκα τέλος πάντων;
Παρόλα αυτά, κάνε μια δοκιμή. Άφησε για λίγο το μυαλό σου να φτιάξει αυτή την αλλόκοτη εικόνα. Ακόμα κι αν σου φαίνεται χαζό. Και προσπάθησε να θυμηθείς τώρα τις λέξεις που είδες στον κατάλογο προηγουμένως.
Συγχαρητήρια! Μόλις βελτίωσες τη μνήμη σου!

Συμπέρασμα…

Άσε και λίγο το μυαλό σου ελεύθερο πού και πού! Άσε και καμιά φορά λίγη φαντασία να τρυπώνει! Μην κλείνεις όλες τις χαραμάδες!
Και ξέρεις και κάτι; Μην τα παίρνεις όλα στα σοβαρά! Δε χρειάζεται! Σκέψου κατσίκες, βασίλισσες, εμπόρους, καρότα και φράχτες… κι ας μην ξέρεις πώς στο καλό ήρθαν και χώθηκαν στο νου σου!



*Το κείμενο είναι από το βιβλίο "Εισαγωγή στην Ψυχολογία του Hilgard", τόμος Ά. 
Είπα να το αναφέρω σε περίπτωση που σε ενδιαφέρει... 

5.10.12

"Ή ΣΤΡΑΒΟΣ ΕΙΝ’ Ο ΓΙΑΛΟΣ Ή ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΟΥΜΕ"

Αγαπητέ μεγάλε*,

Ξέρεις κάτι; Δε με νοιάζει η εμπειρία σου. Δεν έχει να μου προσφέρει τίποτα, γιατί -όπως το λες κι εσύ χωρίς να το καταλαβαίνεις- είναι δική σου. Έζησες στη ζωή σου πράγματα, που τώρα έχουν γίνει εμπειρίες, τις οποίες μπορείς να χρησιμοποιήσεις στις επιλογές σου. Αλλά ΕΣΥ τα έζησες. Δική ΣΟΥ εμπειρία έχουν γίνει. Στις δικές ΣΟΥ επιλογές τα χρησιμοποίησες και μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις. Και μέχρι ένα σημείο επηρέασαν κι εμένα.
Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω… Γιατί θα έπρεπε η δική σου εμπειρία να με αφορά; Γιατί θα έπρεπε να αφορά τις επιλογές μου;
Και ξέρεις και κάτι ακόμα; Δε με νοιάζει αν θα εγκλωβιστώ σε μια κατάσταση κάποια στιγμή στο μέλλον. Δηλαδή, σε άλλη περίπτωση μπορεί και να με ένοιαζε. Αλλά τώρα δε με νοιάζει. Και ξέρεις γιατί; Γιατί είμαι ήδη εγκλωβισμένη σε μια κατάσταση! Αν το δεις λογικά, το να εγκλωβιστώ, ενώ είμαι ήδη εγκλωβισμένη, είναι λίγο inception… σαν την ταινία… δε νομίζεις;
Και να σου πω και κάτι τελευταίο; Έχω ένα πτυχίο Πανεπιστημίου, ξέρω δύο ξένες γλώσσες, ξέρω να χειρίζομαι υπολογιστή και να παίζω μουσική. Και δεν μπορώ να τα κάνω τίποτα όλα αυτά! Το βλέπεις; Δεν μπορούν να μου προσφέρουν ζωή! Το βλέπεις; Δε φτάνουν! Το βλέπεις; Μ’ ακούς;
Μη μου μιλάς για εγκλωβισμούς κι αδιέξοδα, λοιπόν. Και κράτα τις εμπειρίες σου για τον εαυτό σου! Γιατί εσύ μπορεί να μην τα είχες όλα αυτά που επέλεξες συνειδητά ή ασυνείδητα για μένα, αλλά παρόλα αυτά επέλεξες και κατάφερες να αποκτήσεις τις δικές σου εμπειρίες κι όχι να τις πάρεις έτοιμες.

Εδώ θα έπρεπε να υπήρχε μια αποφώνηση…
…αλλά δε χρειάζεται.


Επίσης…

Διαπίστωση: ξέφυγα λίγο σήμερα.

Απλά, διάβασα διάφορα τελευταία (όπως αυτό εδώ ή αυτό εδώ ή αυτό εδώ), άκουσα και συζήτησα διάφορα τελευταία, οπότε συγχωρήστε με!

Αναδιατύπωση της διαπίστωσης: το ξανασκέφτηκα. Μπορεί και να ξέφυγα λίγο σήμερα… Αλλά, μπορεί και όχι… Μπορεί να ‘ναι ο γιαλός στραβός, αλλά ακόμα κι αν είναι, δεν έχω την εμπειρία να το καταλάβω.




*μπορεί ο καθένας να βάλει όποιον θέλει εδώ. Υπάρχει μόνο ηλικιακό όριο: 35-75 ετών (σήμερα και κατά προσέγγιση πάντα… ας πούμε με μια μικρή απόκλιση… εξάλλου 5 πάνω, 5 κάτω μικρή σημασία έχει…).


1.10.12

ΕΝΑ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Για δες… Ένα ψέμα! Μεγάλωσε η μύτη σου Πινόκιο!!

Μπορείς να πεις ένα ψέμα;
Μπορείς και να συνεχίσεις ένα ψέμα ή να ζήσεις μ’ ένα ψέμα;

Δεν είναι χρονοβόρο και δύσκολο; Δε σου φαίνεται κουραστικό;

Εμένα, το ψέμα μου φαίνεται κουραστικό, δύσκολο και χρονοβόρο. Δεν το συμπαθώ. Στην πραγματικότητα, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως δε μου αρέσει καθόλου. Όταν το πω, θα το μετανιώσω γιατί κάποιον θα έχω απογοητεύσει. Όταν μάθω πως μου το έχουν πει, θα απογοητευτώ. Κι είναι πολύ κενή η απογοήτευση. Είναι το χειρότερο συναίσθημα. Γιατί σ’ αφήνει άδειο μέσα σου, χωρίς να νιώθεις τίποτα, χωρίς να μπορείς να ξεσπάσεις τίποτα, αφού δε νιώθεις τίποτα. Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω, αγαπημένε μου Πινόκιο;  

Ούτε οι μισές αλήθειες μου αρέσουν ιδιαίτερα. Ναι… η μισή αλήθεια μπορεί και να μην είναι ψέμα. Αλλά, μήπως έτσι έχουμε αποφασίσει να λέμε; Μήπως ακόμη κι η μισή αλήθεια είναι ψέμα, αλλά τόσο καλά καλυμμένο, όσο πρέπει ώστε να ικανοποιεί επιφανειακά την ηθική, όπως την έχουμε στο νου μας; Γιατί, νομίζω πως και η μισή αλήθεια φέρνει απογοήτευση, όταν κάποια στιγμή ολοκληρωθεί. Όταν ενωθεί με τη μισή που δεν είπα ή δεν είπες ποτέ. Ναι, είμαι σίγουρη. Ακόμη κι αν θέλουμε να τη λέμε αλήθεια, μπορεί να φέρει κι αυτή κενή απογοήτευση και θλίψη.

Ζύγισε την αλήθεια σου και το ψέμα σου και τη μισή σου αλήθεια. Ζύγισε και τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Και σκέψου τι από αυτά μπορεί να αξίζει ή να αντέχει.
Σκέψου πρώτα αυτό και μετά, αν καταλήξεις κάπου, σκέψου αν εσύ μπορείς να συγχωρήσεις το ψέμα του και τη μισή του αλήθεια ή αν μπορείς να δεχτείς την αλήθεια του. Πιστεύεις πως  την αξίζεις;
Και ναι… δε σου φαίνεται μόνο… ΕΙΝΑΙ κιόλας τόσο δύσκολο όσο σου φαίνεται! Χμ… ίσως και λίγο παραπάνω…