26.11.14

ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΣΕΤΕ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΣΑΣ

Κι εκεί που μιλούσαμε για το πόσο τρομακτικός είναι ο "Βιταμινοφαγάς", το τέρας που τρομάζει όσους δεν καταφέρνουν να μαντέψουν σωστά το αίνιγμα που τους βάζει, να σου ο Γ. βάζει τα κλάματα... Αποτυχία, σκέφτομαι, το παιχνίδι! Κατατρόμαξε το παιδί! 

Η δεύτερη σκέψη μου ήταν: "Μα καλά, ο Γ.; Πάντα επισημαίνει ότι όλα αυτά τα παιχνίδια είναι ψεύτικα κι ότι όλα αυτά τα περίεργα πλάσματα που κατά καιρούς έρχονται στην τάξη είναι χάρτινα, πλαστικά, στα ψέματα και πάει λέγοντας...".

Και μετά κατάλαβα! Μα και βέβαια! Ο Γ. με πίστεψε! Πίστεψε ότι όντως από κάπου θα πεταχτεί και θα τον τρομάξει ο "Βιταμινοφαγάς" και φοβήθηκε! Λογικό. Κι εγώ θα φοβόμουν, αν πίστευα ότι ένα τέρας θα με φάει. 


Μετά χρειάστηκε να ηρεμήσω λίγο αυτή τη σκέψη του πόσο καλά έκανα τη φωνή του "Βιταμινοφαγά" και μπράβο μου, γιατί το θέμα δεν ήταν αυτό, αλλά το παιδί που τρόμαξε, όταν πίστεψε αυτό που είπα κι αυτό που είδε (ένα τέρας από χαρτί). 

Εντάξει, δεν ήταν το καλύτερο δυνατό συναίσθημα ο φόβος, το παραδέχομαι, αλλά θέλω να εστιάσεις στο γεγονός ότι ο Γ. πίστεψε στην ύπαρξη ενός πράγματος και του δημιουργήθηκε ένα συναίσθημα

Αν το σκεφτείς...
...πίστεψε σε κάτι, το οποίο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα
...πίστεψε σε κάτι, το οποίο ήταν κόντρα στη λογική του.
...πίστεψε σε κάτι, το οποίο κάνεις δεν του απέδειξε ότι είναι αληθινό.
...πίστεψε σε κάτι, ακόμα κι αν ήξερε από την αρχή πως ήταν παιχνίδι

Επίσης, αν το σκεφτείς...
...αυτό στο οποίο πίστεψε, του δημιούργησε ένα συναίσθημα: φόβο


Σ' ενδιαφέρει να μάθεις τι έγινε τελικά με το Γ. και αν σταμάτησε να κλαίει; 

Σταμάτησε. Κάτσε να σου πω πώς... Μετά το παιχνίδι, παίξαμε με πλαστελίνη και του είπα να φτιάξει το τέρας με την πλαστελίνη του, όπως μπορεί. Αφού το έφτιαξε, κάναμε "μαγικά" για να το κατατροπώσουμε. Το μόνο που κάναμε ήταν να το πατήσουμε με τον πλάστη για πλαστελίνες και να το κόψουμε με ένα μαχαιράκι για πλαστελίνες. 
Αλλά, πίστεψε στα "μαγικά". 
Και του άρεσε, γιατί πίστεψε ότι στ' αλήθεια κατατρόπωσε το τέρας, παρόλο που ήξερε ότι ήταν παιχνίδι.
Και του δημιουργήθηκαν ξανά συναισθήματα: χαρά και ανακούφιση αυτή τη φορά. 

Και νομίζω ότι του χρειαζόταν να πιστέψει πως το κατατρόπωσε, για να μπορέσει να σταθεί την υπόλοιπη μέρα στην τάξη. Ακόμα κι αν όλα αυτά είναι συμβολικά. Τι λες κι εσύ;


Εγώ λέω ότι για να σταθείς, πρέπει να βρεις κάτι για να πιστέψεις
Πρόσεξε μόνο γιατί πρέπει να είναι αρκετά δυνατό, ώστε να σε κρατήσει. 

Και μην ξεχάσεις: δεν έχει σημασία το τι θα είναι.
Σημασία έχει μόνο ο συμβολισμός του για σένα προσωπικά

Και θα δεις ότι μπορείς κι εσύ.
Μπορείς να κατατροπώσεις το τέρας σου!


26.10.14

ΚΙ Η ΓΗ ΑΝΘΙΖΕΙ...

Λέει, λοιπόν, ο κύριος Γραμματικάκης:

"Τη ζωή στη Γη ο άνθρωπος ελάχιστα την σέβεται, η ζωή όμως σε άλλους κόσμους διεγείρει το ενδιαφέρον και τη φαντασία του. [...] Περιμένει λοιπόν ένα χέρι βοηθείας και παρηγοριάς από τους πλανήτες και τα μακρινά άστρα. [...] Είναι λοιπόν καιρός να κατανοήσει ο άνθρωπος ότι η ζωή αλλού ίσως υπάρχει, αλλά η προσδοκία να την συναντήσει δεν θα πραγματωθεί εύκολα. Η ζωή όμως στη Γη ανθίζει ακόμα και τον περιμένει. [...] Έτσι είναι σοφότερο να εξαντλήσουμε τις προσπάθειες για καλύτερη επικοινωνία εδώ στη Γη."


Όντως είναι σπουδαίο πράγμα η επικοινωνία! Μπορείς να επικοινωνείς με κάποιον καινούριο άνθρωπο και να νιώσεις ανανέωση ή με κάποιον που ξέρεις πολύ καλά και να νιώσεις άνεση και ζεστασιά ή με κάποιον που γνωρίζεις τώρα και μαθαίνοντας καινούρια πράγματα γι' αυτόν να νιώσεις έκπληξη ή ενθουσιασμό.


Πολύ καλά όλα αυτά. 

Το θέμα όμως είναι ότι η επικοινωνία έχει δύο πλευρές: πομπό και δέκτη
Κι επίσης, για να υπάρξει επικοινωνία, πρέπει και οι δύο πλευρές να είναι ανοιχτές στο ενδεχόμενο της επικοινωνίας. Έτσι δεν είναι;


Τι γίνεται όμως όταν η μία απ' τις δύο πλευρές δεν είναι ανοιχτή; Δε θέλει ρε παιδί μου, πώς το λένε;

Σ' αυτή την περίπτωση και υποθέτοντας ότι βρίσκεσαι στη θέση του πομπού, εγώ βλέπω δύο επιλογές:

Η πρώτη είναι να επιμένεις και να επιμένεις και να επιμένεις μέχρι να βάλεις σε μια διαδικασία επικοινωνίας το δέκτη. Δε νομίζω ότι θα μπει, αν με ρωτάς. Δεν είμαι και τόσο φαν του "ο επιμένων νικά"...
Η δεύτερη είναι να στραφείς σε άλλους δέκτες. Ναι, μιλάω για όσους σε βάζουν κι εσένα πού και πού στη θέση του δέκτη, για όσους δεν περιμένουν να είσαι μόνο πομπός, για όσους είναι πρόθυμοι να κάνετε μια ανταλλαγή ρόλων γιατί θέλουν να δουν και την άλλη σου πλευρά και πάει λέγοντας. 


Πολλοί αντιλαμβάνονται αυτή τη στροφή σα συμβιβασμό. Θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, αν δεν είχες προσπαθήσει για κάτι άλλο -ας πούμε- ή αν το κίνητρό σου ήταν η ευκολία ενός έτοιμου δέκτη ή το ότι μπορείς να επαναπαυτείς στη θέση του δέκτη και να γίνει κάποιος άλλος πομπός. 
Έτσι, λοιπόν, προτιμώ να το λέω "δίνω μια ευκαιρία". 

Το θέμα είναι...
...είσαι διατεθειμένος ή διατεθειμένη να δώσεις αυτή την ευκαιρία;

Και σ' αυτό το σημείο, απαντώντας ίσως, θα παραθέσω Θανάση (Παπακωνσταντίνου), για να σε διασκεδάσω και λίγο και γιατί με καλύπτει:

"Η γη ανθίζει εκεί που θέλει..."




Πόπη, στο χρώσταγα...
Βάλια, μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια...



22.8.14

ΕΙΣ ΑΤΟΠΟΝ ΑΠΑΓΩΓΗ

Το πόσο τα βαριόμουνα τα Μαθηματικά στο σχολείο δε λέγεται! Δεν καταλάβαινα τη λογική τους κι εκνευριζόμουν που ήθελαν ένα συγκεκριμένο σύμβολο σε μια συγκεκριμένη θέση κάθε φορά. Ναι, ξέρω... αλλάζει όλο το νόημα αν βάλεις διαφορετικό σύμβολο επειδή έτσι σου κάπνισε. Αλλά και πάλι, εμένα μου φαινόταν ότι μου καταπίεζαν την ελευθερία έκφρασης. 

Όσοι είναι μαθηματικοί ή εν δυνάμει μαθηματικοί όμως θα σου πούνε όλοι σε ένα σημείο της κουβέντας το ίδιο πράγμα: "Τα Μαθηματικά είναι γύρω μας κι όλος ο κόσμος στηρίζεται πάνω σ' αυτά". Δε διαφωνώ, αλλά είμαι και των ανθρωπιστικών σπουδών, οπότε δε συμφωνώ κιόλας. 
(Διπλωματική η δήλωση, για να μη δυσαρεστήσω κανέναν, 
γιατί θα καταλήξω να διαβάζομαι μόνη μου...)


Στο κυρίως θέμα: 

Την είχες μάθει εσύ την εις άτοπον απαγωγή ή έκανες κοπάνα εκείνη τη μέρα απ' το σχολείο; 

Εμένα μου τη μάθανε. Αμάν έκανα να την καταλάβω (κι ακόμα δυσκολεύομαι είναι η αλήθεια).
Θέλεις να αποδείξεις κάτι. Ότι η Γη είναι στρογγυλή, ας πούμε.
Προσπαθείς, προσπαθείς, προσπαθείς με τα συνηθισμένα μέσα και τίποτα!
Τι κάνεις, λοιπόν, σαν λύση ανάγκης; Δέχεσαι (με πρόθεση να παραπλανήσεις, βέβαια) το αντίθετο αυτού που θες να αποδείξεις και προσπαθείς να το αποδείξεις. Λες έστω ότι η Γη είναι επίπεδη, ας πούμε, κι όχι στρογγυλή κι ας ξέρεις πως δεν είναι.
Και μετά; Μετά ξεκινάς να φτάσεις στην άκρη της επίπεδης Γης. Δε θα φτάσεις ποτέ, οπότε θα αποδειχτεί πως δεν είναι επίπεδη τελικά. Αντίθετα, θα γυρίσεις εκεί απ' όπου ξεκίνησες, οπότε θα αποδειχτεί ότι έκανες έναν κύκλο και αυτό δείχνει ότι η Γη είναι στρογγυλή.


Ωραία. Το 'μαθα. Πού θα μου χρειαστεί εμένα τώρα αυτό;

Ακολούθησέ με... 

Θέλεις να αποδείξεις κάτι. Ότι η επιλογή που έκανες είναι σωστή για σένα και σε κάνει να νιώθεις καλά, ας πούμε.
Προσπαθείς, προσπαθείς, προσπαθείς και οι δυσκολίες που έχει κουβαλήσει μαζί της η επιλογή σου δε βοηθάνε και πολύ!
Τι κάνεις, λοιπόν, σαν λύση ανάγκης; Δέχεσαι (παραπλανητικά) το αντίθετο. Λες έστω ότι η επιλογή που έκανα είναι λάθος και δε με κάνει να νιώθω καλά κι ας το απεύχεσαι με όλο σου το είναι.
Και μετά; Μετά ξεκινάς να φτάσεις στην άκρη της Γης, στην άκρη της επιλογής σου, για να βρεις την απόδειξη που ψάχνεις.

Και σ' αυτό το σημείο, πρέπει να σου πω ότι επειδή δεν είναι Μαθηματικά, να ξέρεις ότι είναι πιο περίπλοκο από την περίπτωση της στρογγυλής Γης.


Το να φτάσεις στο τέρμα με την επιλογή που έκανες είναι θαρραλέο. Γιατί θα έχεις καταφέρει να προσπεράσεις όλες τις δυσκολίες και bonus: θα έχεις αποδείξει κι αυτό που ξεκίνησες ν' αποδείξεις εξ αρχής, ότι δηλαδή ήταν η σωστή επιλογή για σένα.

Αλλά, το να μη φτάσεις στο τέρμα με την επιλογή που έκανες είναι το ίδιο ακριβώς θαρραλέο. Γιατί θα έχεις καταφέρει να προσπεράσεις τη δυσκολία του να αναγνωρίσεις και να παραδεχτείς ότι δεν ήταν σωστή επιλογή αυτή για σένα. Το bonus σ' αυτή την περίπτωση εξαρτάται από σένα...

...ή θα τα βάψεις μαύρα για ένα λάθος υπολογισμό
...ή θα πάρεις καθαρό χαρτί και μολύβι για να κάνεις αναπροσδιορισμό.

Διάλεξε! 



3.7.14

Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

"Κι αν δεν μπορείτε να δείτε τη φωτεινή πλευρά των πραγμάτων, αλλάξτε λάμπα!"

Κάπου το διάβασα* και σκέφτηκα... 

Τι φταίει που δεν μπορείς να δεις τη φωτεινή πλευρά των πραγμάτων; 
Έλα ντε! Χιλιάδες και χιλιάδες ερευνητές έχουν ψάξει για τους λόγους που συμβαίνει αυτό σε όλους σχεδόν τους ανθρώπους κατά καιρούς και δεν έχουν καταλήξει κάπου συγκεκριμένα. 

Εγώ νομίζω ότι είναι ένα μικρό άγχος που υπάρχει μέσα μου μερικές φορές και δεν ησυχάζει με τίποτα. Το ένα μικρό άγχος διαδέχεται ένα άλλο μικρό άγχος, οπότε καταλήγω να το έχω συνέχεια να με ακολουθεί. Κι όσο το έχω να με ακολουθεί, μου καίει τις λάμπες. Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι για τις καμένες μου λάμπες, βέβαια. Όπως, ας πούμε, να μη γίνονται τα πράγματα όπως τα περιμένω ή όπως θα ήθελα, να ξεκινάω να κάνω κάτι και να μην το ολοκληρώνω, να έχω τα πράγματα με μια συγκεκριμένη σειρά στο μυαλό μου και αυτή η σειρά να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα... Γενικά, μικρά εκνευριστικά πραγματάκια που είναι ικανά άλλοτε να σου σβήσουν το φως κι άλλοτε να σου σπάσουν τη λάμπα. 


Τι μπορείς να κάνεις όταν δεν μπορείς να δεις τη φωτεινή πλευρά των πραγμάτων; 
Έλα ντε! Θα επαναλάβω τα προηγούμενα... Χιλιάδες και χιλιάδες ερευνητές έχουν ψάξει τους τρόπους για να αντιμετωπίσει κανείς μια τέτοια κατάσταση και δεν έχουν καταλήξει κάπου συγκεκριμένα. 

Ξέρω, είναι εκνευριστικό να μην μπορείς να δεις τα θετικά σε μια κατάσταση. Το να ζουμάρεις στα αρνητικά και να κολλάει το ζουμ εκεί είναι άτιμο πράγμα. Σου μπλοκάρει τα συναισθήματα, την αύρα σου, τα τσάκρας (που θα 'λεγε κι η Καλλιόπη), ρε παιδί μου. 


Αλλά είναι λύση να σπάσεις τη φωτογραφική σου όταν κολλάει το ζουμ; 
Είναι λύση να αλλάξεις κατευθείαν τη λάμπα όταν δεν έχεις φως; 
Νομίζω ότι πρέπει να κάνεις μια επανεκκίνηση στη φωτογραφική σου και να δοκιμάσεις το διακόπτη, μήπως απλά δεν είχες ανάψει το φως κι έναν ακόμα διακόπτη στο σπίτι σου, γιατί μπορεί να είναι διακοπή ρεύματος. 


Αλλά, ναι. Αν αυτό δεν έχει αποτέλεσμα, η μόνη λύση για να μπορέσεις κάποια στιγμή να δεις ξανά τη φωτεινή πλευρά των πραγμάτων, είναι να αλλάξεις λάμπα. 

Κι όπου λάμπα, βάλε την άποψή σου, βάλε την κατάστασή σου, βάλε τα πιστεύω σου, βάλε τη νοοτροπία σου, βάλε τις συναναστροφές σου, βάλε το μεγάλο το κουτί κυρ Στέφανε! 




* @ChristinaHalkia.


16.5.14

ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ

«Και μια γυναίκα που βαστούσε ένα μωρό στην αγκαλιά της είπε:
"Μίλησέ μας για τα παιδιά".

Και είπε αυτός: 
"Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας παιδιά. Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη ζωή. Έρχονται στον κόσμο μέσα από εσάς, αλλά δεν προέρχονται από εσάς και παρόλο που είναι μαζί σας, δε σας ανήκουν. Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας, όχι όμως τις σκέψεις σας. Γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις. Μπορείτε να δώσετε στέγη στο σώμα τους, όχι όμως στην ψυχή τους. Γιατί η ψυχή τους ζει στο σπίτι του αύριο που εσείς δεν μπορείτε να το επισκεφτείτε ούτε καν στα όνειρά σας. Μπορείτε να πασχίσετε να τους μοιάσετε, μην προσπαθείτε όμως να τα κάνετε να σας μοιάσουν. Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει πίσω, ούτε μένει στο χτες..."»

Χαλίλ Γκιμπράν, "Ο προφήτης"


Έχεις κάτι που να είναι δικό σου και να μην μπορεί να φύγει μακριά σου αν το θελήσει; 
Μπορώ να σκεφτώ μερικά τέτοια πράγματα. Μπορώ ας πούμε να πω ότι ένα βιβλίο, ένα μολύβι, ένα κομμάτι χαρτί δεν μπορεί να σου φύγει αν το θελήσει, γιατί δε θα το θελήσει, γιατί είναι πράγμα. 

Έχεις κάποιον που να είναι δικός σου και να μην μπορεί να φύγει μακριά σου αν το θελήσει; 
Εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον άνθρωπο που να είναι κοντά μου και να μην μπορεί να φύγει, αν νιώσει την ανάγκη να το κάνει. Όλοι οι άνθρωποι που είναι γύρω μου έχουν δικές τους σκέψεις, δική τους ψυχή, δική τους βούληση και άρα δικές τους επιλογές. Όταν πραγματικά νιώσουν ότι θέλουν να φύγουν, θα μπορούν να το κάνουν. 

Νομίζω πως κι εσύ είσαι έτσι... 
Έχεις δικές σου σκέψεις και δική σου ψυχή και δική σου βούληση και δικές σου επιλογές. 
Όποιος και να επηρεάζει τις επιλογές σου, εν τέλει είναι δικές σου. Θα μπορούσες να είχες παραβλέψει την επιρροή αν ήθελες, αν δε φοβόσουν ότι μπορεί να είναι και σωστή επιρροή, αν είχες λίγο παραπάνω εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, αν δε δείλιαζες, αν ήσουν πιο αποφασιστικός. Αυτό φαίνεται απ' τις σκέψεις και την ψυχή σου. Εκεί είναι όλα. Ό,τι και να χρειάζεσαι εκεί πρέπει να ψάξεις για να το βρεις. Είναι το πιο αξιόπιστο μέρος. 


Γιατί μόνο οι σκέψεις σου και η ψυχή σου είναι ΕΣΥ!



13.4.14

ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΔΑ ΜΕ ΑΝΘΡΑΚΙΚΟ

Είναι και περίεργη ώρα, έχουν πέσει κι οι μπαταρίες μου, οπότε σκέφτηκα να παίξω το αγαπημένο παιχνίδι της Σοφούλας. Και κάπως έτσι άνοιξα το λεξικό... 

Αποτυχία (η) ουσ. Η μη επιτυχής έκβαση ενέργειας, η μη πραγματοποίηση μιας επιδίωξης // Αντίθ. επιτυχία.


Μπορώ να πω ότι με κάλυψε το λεξικό. Την έπιασα τη σημασία. Και μετά σκέφτηκα...

Τι φέρνει μαζί της η αποτυχία;
  • Απογοήτευση, γιατί δεν είναι και το καλύτερό σου να μην έρχονται τα πράγματα όπως τα θες.
  • Θυμό, γιατί μπορεί να μην έδωσες όλα όσα θα ήθελες ή θα μπορούσες να δώσεις.
  • Άγχος, ότι αυτό που δεν κατάφερες με αυτή την προσπάθεια δε θα το καταφέρεις ποτέ. 
  • Φόβο, ότι με τον ίδιο τρόπο μπορεί να αποτύχεις και σε άλλα πράγματα στα οποία είσαι πραγματικά καλός ή καλή.
  • Ντροπή, μπροστά σε όσους είχαν ποντάρει σε σένα.  
  • Παραίτηση, γιατί δεν αξίζει να προσπαθήσεις ξανά για κάτι το οποίο υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην πετύχεις, αφού έγινε ήδη μια φορά. 



Και μετά σκέφτηκα...
  • Ναι, αλλά δεν ένιωσα απογοήτευση την τελευταία φορά που ζήτησα σε καφετέρια πορτοκαλάδα με ανθρακικό και δεν είχε; Ένιωσα. 
  • Και δεν ένιωσα θυμό την τελευταία φορά που αναγκάστηκα να κάνω κάτι που δεν ήθελα; Ένιωσα.
  • Και δεν ένιωσα άγχος την τελευταία φορά που το ξυπνητήρι μου δε χτύπησε και άργησα στη σχολή; Ένιωσα.
  • Και δεν ένιωσα φόβο ότι θα πέσω με τα τακούνια μπροστά σε όλο τον κόσμο στην ορκωμοσία; Ένιωσα.
  • Και δεν ένιωσα ντροπή όταν έφτασα στο ταμείο και κατάλαβα ότι έχω ξεχάσει το πορτοφόλι μου; Ένιωσα. 
  • Και δεν ήθελα να τα παρατήσω όταν κουράστηκα ή όταν πίστεψα ότι έκανα λάθος επιλογή; Ήθελα. 



Και μετά σκέφτηκα... 

Όλα αυτά είναι μικροπράγματα που μου προκαλούν τα ίδια συναισθήματα που μου προκαλεί η αποτυχία. Αφού, λοιπόν, διαχειρίστηκα αυτά τα συναισθήματα σε αυτές τις περιπτώσεις, γιατί να μην μπορώ και στην αποτυχία; Αλλά και πάλι, δεν μπορώ να συγκρίνω το ξυπνητήρι και την πορτοκαλάδα με ανθρακικό με την αποτυχία... Ή μήπως μπορώ;


Το θέμα όμως είναι αλλού! 

Γιατί τα παρατάμε; Γιατί τα παρατάς;

Αν δεν πετυχαίνει κάτι, τι κάνεις;

Προσαρμόζεσαι και του δίνεις άλλη μια ευκαιρία! 
Και ξανά και ξανά, μέχρι να πετύχει! 
Γιατί το θέμα δεν είναι η αποτυχία, αλλά το πώς θα χειριστείς την αποτυχία.

Κι αν δεν έχεις αερόσακο μην αγχωθείς. Κοίτα τριγύρω... Όλο και κάποιο μαξιλαράκι θα βρεις να ακουμπήσεις. Κι όπου μαξιλαράκι, βάλε εσύ όποιον σε καταλαβαίνει ή σε κάνει να είσαι καλά κι ό,τι σε γεμίζει ή σε κάνει να νιώθεις ευχάριστα. 


Και όλα θα πάνε καλύτερα!


6.4.14

ΕΝΑΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ

- Έχεις δει ποτέ έναν ελέφαντα να κρύβεται πίσω από ένα δέντρο;
- Όχι.
- Είδες τι καλά που κρύβεται;


Ναι, είναι από αυτά τα "επιτυχημένα" ανέκδοτα που σου γράφω, κάπου κάπου. Δεν είναι ο βασικός στόχος μου να γελάσεις, βέβαια, οπότε κάπως δικαιολογούμαι... 

Και ποιος είναι ο στόχος; 
Κάτσε... Μη βιάζεσαι... Θα το πάρουμε απ' την αρχή. 

Έχεις δει ποτέ τον εαυτό σου να κρύβεται πίσω από την όψη σου; 

Μπορεί να μην το καταλαβαίνεις όπως στο λέω, αλλά θα προσπαθήσω να το εξηγήσω. Μιλάω για όσες φορές κοίταξες στον καθρέφτη και δε σε αναγνώριζες. Για όσες φορές νιώθεις ότι είσαι κάποιος άλλος ή κάποια άλλη κάπου μέσα σε ένα περίεργο σώμα.
Κι ακόμα πιο απλά, για όσες φορές έχεις απαντήσει "Καλά." στην ερώτηση "Τι γίνεται;", ενώ μέσα σου βράζει και καίγεται ο τόπος. Για όσες φορές χαμογέλασες βιαστικά σε χαιρετούρες μόνο και μόνο για να αποφύγεις τις ερωτήσεις "Τι κάνετε;" ή "Πώς είσαι;", γιατί δεν ήθελες να απαντήσεις. Για όσες φορές η απάντηση στο "Τι έχεις;" ήταν "Τίποτα.".

Νομίζω πως τώρα μπορείς να απαντήσεις στην ερώτηση...


Έχεις δει τον εαυτό σου να κρύβεται πίσω από την όψη σου, λοιπόν;

Ναι. Τον έχεις δει. Είναι η πραγματικότητά σου και έχεις προσπαθήσει πολύ για να γνωριστείτε καλύτερα, αλλά μερικές φορές κάπου χάνεστε, λόγω των περιστάσεων. Μπορεί να το πει κανείς ταυτότητα ή χαρακτήρα ή νοοτροπία ή ταμπεραμέντο. Επίσης, τον έχει δει και όποιος ενδιαφέρεται να ψάξει τι κρύβεται πίσω από το "Καλά." και το "Τίποτα.". Και για σένα και για όποιον μπει σε αυτή τη θέση, ο κρυμμένος εαυτός σου μοιάζει με ογκώδη ελέφαντα, που δεν είναι λογικό να κρύβεται πίσω από ένα λεπτοκαμωμένο κορμό δέντρου.


Όχι. Δεν τον έχεις δει. Δεν μπήκες ποτέ σ' αυτή τη φασαρία του εαυτού σου και προτιμάς να πηγαίνεις με τα νερά όσων είναι γύρω σου. Δε χρειάστηκε να αποφύγεις τις ερωτήσεις, γιατί κάποιος άλλος απάντησε για σένα. Ή έχεις έτοιμες απαντήσεις που σου έδωσαν όσοι είναι γύρω σου και τους εμπιστεύεσαι τόσο για την εμπειρία τους, ώστε να πάρεις τις δικές τους απαντήσεις για όλα όσα σε απασχολούν. Και για σένα και για όσους είναι γύρω σου, ο κρυμμένος εαυτός σου μοιάζει με ένα μικρό, λιλιπούτειο μυρμήγκι, που χωράει να κρυφτεί όχι μόνο πίσω από το λεπτοκαμωμένο κορμό ενός δέντρου, αλλά οπουδήποτε θελήσει χωρίς να κινδυνεύει να το ανακαλύψει ποτέ κανείς.



Kαι μη βιαστείς να πεις ότι δεν έχεις κρυμμένο εαυτό... 

Ψάξε καλά πρώτα! 


16.3.14

ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΤΗ ΒΑΒΕΛ

Δεν ξέρω αν έχεις ακούσει ποτέ την ιστορία της Βαβέλ, αλλά εγώ την είχα ακούσει όταν ήμουν στο Δημοτικό. Μας έκαναν ένα μάθημα στα Θρησκευτικά τότε για τη Βαβέλ και τον πύργο της. Κάτσε αναπαυτικά να σου πω...

Υπήρχε, λέει, μια πόλη, η Βαβέλ, της οποίας οι κάτοικοι αποφάσισαν να χτίσουν έναν πύργο τόσο ψηλό που θα έκανε την πόλη τους πασίγνωστη και σημαντική και θα έδινε στους κατασκευαστές του πλούτο και εξουσία. Θα ήταν τόσο ψηλός που θα έφτανε μέχρι τον ουρανό, εκεί όπου πίστευαν ότι κατοικούσε ο Θεός. Επειδή, όμως, ο Θεός είδε την υπεροψία και την απληστία των κατασκευαστών του πύργου της Βαβέλ, άλλαξε τη γλώσσα που μιλούσε ο καθένας, ώστε όλες να είναι διαφορετικές μεταξύ τους και να μην μπορούν να συνεννοηθούν. Οι κατασκευαστές σταμάτησαν να προσπαθούν να χτίσουν τον πύργο και άρχισαν να κατηγορούν ο ένας τον άλλον για την έλλειψη επικοινωνίας, στη γλώσσα του ο καθένας, μέχρι που δεν υπήρχε άλλη λύση από το να χωριστούν και να φύγουν ο καθένας για διαφορετικό μέρος του τότε γνωστού κόσμου. Κι έτσι μοιράστηκαν οι γλώσσες στις χώρες. 




Πριν βιαστείς να πεις ότι δεν πιστεύεις σε ιστοριούλες των Θρησκευτικών του Δημοτικού, θα 'θελα να σκεφτείς λίγο πιο ανοιχτά. Θέλω να πω ότι το γενικότερο πλαίσιο αυτής της ιστορίας έχει να κάνει με ανθρώπους που δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους.

Τι έχουμε εδώ, λοιπόν;

Οι ομοιότητες:
Μια ομάδα ανθρώπων. Είναι όλοι άνθρωποι. Τι πιο κοινό από αυτό!
Μια ομάδα ανθρώπων με τον ίδιο στόχο. Δε φτάνει που είναι όλοι τους άνθρωποι, αλλά θέλουν και τα ίδια πράγματα! Κι αυτό σημαντικό κοινό!

Οι διαφορές:
Οι γλώσσες που μιλάνε είναι διαφορετικές. Μπορεί να λένε ακόμα και το ίδιο πράγμα, δηλαδή, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Οπότε, δεν είναι καθόλου εύκολο να καταλάβουν ο ένας τον άλλο.


Κι η απορία της σημερινής ιστορίας είναι η εξής:
Τη γλώσσα του σώματος δεν την ήξεραν στη Βαβέλ;

Και το συμπέρασμα (γιατί σου είπα να το δεις και πιο ανοιχτά) είναι το εξής:
Αν θες να συνεννοηθείς, μπορείς να βρεις έναν τρόπο, ακόμα κι αν δε μιλάς την ίδια γλώσσα.



Κι αν οι διαφορετικές γλώσσες, δεν ήταν γλώσσες κι ήταν διαφορετικές απόψεις, ας πούμε;

Τι θα πει πώς να συνεννοηθείς, αν έχεις διαφορετική άποψη με το συνομιλητή σου;

  • Αρχικά, τσέκαρε με κάποιον τρόπο (είτε λέγεται γλώσσα του σώματος, είτε παράφραση, είτε οτιδήποτε μπορεί να σε βοηθήσει) αν μιλάτε την ίδια γλώσσα και αν ο στόχος σου και ο στόχος του συνομιλητή σου είναι ο ίδιος. Με άλλα λόγια, αν συζητάτε το ίδιο θέμα. Αν δεν είναι, απλά σταμάτα την κουβέντα εκεί και πάρτε το πάλι απ' την αρχή, διαλέγοντας θέμα. 
  • Στη συνέχεια, προσπάθησε να κουβεντιάσεις. Μεγάλη λέξη! Μην τον πάρεις απ' τα μούτρα, δώσ' του το λόγο, δώσ' του το χώρο του και το χρόνο του. Μίλα αργά και κατανοητά. Μίλα χαμηλόφωνα (όσο γίνεται). 




Και να θυμάσαι τις λέξεις-κλειδιά
υποχώρηση, συμβιβασμός, διαφωνώ, αποδέχομαι, διαφορετικός, ποικιλία. 


Και να σου πω και κάτι τελευταίο;
Στο κάτω κάτω της γραφής, έχει κάθε δικαίωμα 
να μιλάει διαφορετική γλώσσα από σένα! 
Και αντίστοιχα, έχει κάθε δικαίωμα να έχει διαφορετική άποψη από σένα! 


30.1.14

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΔΕ ΣΥΝΩΜΟΤΕΙ, ΚΥΡΙΕ COELHO

Κι αν έχεις ακούσει, ο Γεράσιμος σκέφτεται κι η Νατάσα λέει : 

"Όχι που τρέμω το σταυρό, αλλά που δεν μπορώ να βρω χρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσία". 

Όταν εγώ άκουσα αυτό το στίχο, δεν τον κατάλαβα. Σκέφτηκα ότι είναι υπερβολικός, ότι δε βγάζει ιδιαίτερο νόημα, ότι δεν έχει και κάτι τόσο σπουδαίο να πει. Αλλά μετά, ξανάκουσα αυτό το στίχο και ξανασκέφτηκα αυτό που θέλει να πει. Βέβαια, είχε προηγηθεί και μια κουβέντα μ' έναν ψυχολόγο χωρίς δουλειά στο ενδιάμεσο. 



Ο Γεράσιμος κι η Νατάσα "δεν τρέμουν το σταυρό...".
Δε φοβούνται τη θυσία. Δεν είναι πρόβλημα γι' αυτούς το να δώσουν, το να θυσιάσουν, το να αφήσουν πίσω. Μπορούν να το κάνουν και μπορούν ν' αντέξουν και τον πόνο και δεν τους τρομάζει.

Ο Γεράσιμος κι η Νατάσα έχουν άλλο πρόβλημα, "δεν μπορούν να βρουν χρυσά καρφιά που να αξίζουν τη θυσία"
Δεν μπορούν να βρουν κάτι ή κάποιον που να είναι τόσο πολύτιμος, όσο ο χρυσός και να μην κινδυνεύει να χάσει την αξία του, όπως ο χρυσός. Δεν μπορούν να βρουν κάτι ή κάποιον που να αξίζει τόσα πολλά, ώστε να τους κάνει να παραβλέψουν τον πόνο ή το φόβο της θυσίας ή τον τρόμο του να αφήσουν πίσω άλλα πράγματα αξίας γι' αυτούς και να δώσουν προβάδισμα στο κάτι ή τον κάποιον. Δεν μπορούν να βρουν κάτι ή κάποιον που να αξίζει την υποχώρηση. Δεν μπορούν να βρουν κάτι ή κάποιον που να πιστεύουν πως τα αξίζει όλα αυτά


Κι αν πίστευαν ότι το κάτι ή ο κάποιος άξιζε θυσίες, τότε θα ήθελαν και να τις κάνουν.
Κι αν ήθελαν να κάνουν θυσίες για το κάτι ή τον κάποιον, τότε αυτό θα σήμαινε ότι το/τον πίστευαν κιόλας. 
Κι αυτό, λέει ένας εν δυνάμει μαθηματικός, λέγεται ισοδυναμία κι έχει βελάκι κι απ' τις δύο πλευρές το σύμβολό του, γιατί σε όποια πλευρά και να 'σαι, μπορείς να πας στην άλλη. Γιατί, απλά, είναι το ίδιο πράγμα. 


Δε θα πω ότι όταν θέλεις κάτι πολύ το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις, γιατί σιχαίνομαι τον Coelho. Θα πω μόνο ότι οι συζητήσεις μ' έκαναν να σκεφτώ ότι... 

...όταν θέλεις κάτι πολύ, τότε αυτό σημαίνει ότι πιστεύεις κιόλας σ' αυτό και τούμπαλιν. Κι όταν βρεθεί αυτό το κάτι, τότε θα βρεις και τον τρόπο να το κάνεις να συμβεί

Όχι το σύμπαν. Εσύ!



 *Το τραγούδι είναι των Γ. Ευαγγελάτου (στίχοι) 
και Θ. Καραμουρατίδη (μουσική). 
Πρώτη εκτέλεση: Ν. Μποφίλιου.