26.11.14

ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΣΕΤΕ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΣΑΣ

Κι εκεί που μιλούσαμε για το πόσο τρομακτικός είναι ο "Βιταμινοφαγάς", το τέρας που τρομάζει όσους δεν καταφέρνουν να μαντέψουν σωστά το αίνιγμα που τους βάζει, να σου ο Γ. βάζει τα κλάματα... Αποτυχία, σκέφτομαι, το παιχνίδι! Κατατρόμαξε το παιδί! 

Η δεύτερη σκέψη μου ήταν: "Μα καλά, ο Γ.; Πάντα επισημαίνει ότι όλα αυτά τα παιχνίδια είναι ψεύτικα κι ότι όλα αυτά τα περίεργα πλάσματα που κατά καιρούς έρχονται στην τάξη είναι χάρτινα, πλαστικά, στα ψέματα και πάει λέγοντας...".

Και μετά κατάλαβα! Μα και βέβαια! Ο Γ. με πίστεψε! Πίστεψε ότι όντως από κάπου θα πεταχτεί και θα τον τρομάξει ο "Βιταμινοφαγάς" και φοβήθηκε! Λογικό. Κι εγώ θα φοβόμουν, αν πίστευα ότι ένα τέρας θα με φάει. 


Μετά χρειάστηκε να ηρεμήσω λίγο αυτή τη σκέψη του πόσο καλά έκανα τη φωνή του "Βιταμινοφαγά" και μπράβο μου, γιατί το θέμα δεν ήταν αυτό, αλλά το παιδί που τρόμαξε, όταν πίστεψε αυτό που είπα κι αυτό που είδε (ένα τέρας από χαρτί). 

Εντάξει, δεν ήταν το καλύτερο δυνατό συναίσθημα ο φόβος, το παραδέχομαι, αλλά θέλω να εστιάσεις στο γεγονός ότι ο Γ. πίστεψε στην ύπαρξη ενός πράγματος και του δημιουργήθηκε ένα συναίσθημα

Αν το σκεφτείς...
...πίστεψε σε κάτι, το οποίο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα
...πίστεψε σε κάτι, το οποίο ήταν κόντρα στη λογική του.
...πίστεψε σε κάτι, το οποίο κάνεις δεν του απέδειξε ότι είναι αληθινό.
...πίστεψε σε κάτι, ακόμα κι αν ήξερε από την αρχή πως ήταν παιχνίδι

Επίσης, αν το σκεφτείς...
...αυτό στο οποίο πίστεψε, του δημιούργησε ένα συναίσθημα: φόβο


Σ' ενδιαφέρει να μάθεις τι έγινε τελικά με το Γ. και αν σταμάτησε να κλαίει; 

Σταμάτησε. Κάτσε να σου πω πώς... Μετά το παιχνίδι, παίξαμε με πλαστελίνη και του είπα να φτιάξει το τέρας με την πλαστελίνη του, όπως μπορεί. Αφού το έφτιαξε, κάναμε "μαγικά" για να το κατατροπώσουμε. Το μόνο που κάναμε ήταν να το πατήσουμε με τον πλάστη για πλαστελίνες και να το κόψουμε με ένα μαχαιράκι για πλαστελίνες. 
Αλλά, πίστεψε στα "μαγικά". 
Και του άρεσε, γιατί πίστεψε ότι στ' αλήθεια κατατρόπωσε το τέρας, παρόλο που ήξερε ότι ήταν παιχνίδι.
Και του δημιουργήθηκαν ξανά συναισθήματα: χαρά και ανακούφιση αυτή τη φορά. 

Και νομίζω ότι του χρειαζόταν να πιστέψει πως το κατατρόπωσε, για να μπορέσει να σταθεί την υπόλοιπη μέρα στην τάξη. Ακόμα κι αν όλα αυτά είναι συμβολικά. Τι λες κι εσύ;


Εγώ λέω ότι για να σταθείς, πρέπει να βρεις κάτι για να πιστέψεις
Πρόσεξε μόνο γιατί πρέπει να είναι αρκετά δυνατό, ώστε να σε κρατήσει. 

Και μην ξεχάσεις: δεν έχει σημασία το τι θα είναι.
Σημασία έχει μόνο ο συμβολισμός του για σένα προσωπικά

Και θα δεις ότι μπορείς κι εσύ.
Μπορείς να κατατροπώσεις το τέρας σου!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου