25.12.16

ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ

Γιατί είναι τόσο δυνατές οι Σκέψεις;
Δεν μπορώ με τίποτα να τις ησυχάσω. 
Ούτε για λίγο.
Γιατί;

Παλιά, έπαιζα κανένα παιχνίδι στο μυαλό μου, όπως αυτό που μετράς τα προβατάκια για να κοιμηθείς. Ίσως κάτι λίγο πιο περίπλοκο, για να μπορώ να μένω συγκεντρωμένη και να μην ακούω τις Σκέψεις. Δεν μπορώ να τις ακούω συνεχώς... Πολλή φασαρία... 

Παλιά, έμπαινα μέσα σ' ένα βιβλίο και οι Σκέψεις ηρεμούσαν σαν μικρά παιδιά που τους διαβάζεις ένα καλό παραμύθι κι έβλεπαν την ιστορία να ξεδιπλώνεται μπροστά τους και δεν έκαναν φασαρία πια. 

Τώρα τίποτα. 

Είναι διαρκώς αναστατωμένες, φασαριόζικες, μπερδεμένες, αλλά το χειρότερο... δυνατές! Πολύ δυνατές! Πιο δυνατές απ' οτιδήποτε άλλο τις περισσότερες φορές. 

Πώς να ηρεμήσουν οι Σκέψεις; Πώς; 
Κι όταν δεν έχεις απαντήσεις να τους δώσεις ή κουράγιο; Κι όταν δεν έχεις χρόνο να τις ξεμπερδέψεις ή δύναμη ή θέληση; 
Τότε πώς; Πώς να τις ακούς λιγότερο; Πώς να τους μειώσεις το χώρο; Πώς;


Τώρα μέτρα πάλι προβατάκια.
Σαν μικρό παιδί. 
Και τότε μπορεί και να κοιμηθείς. 
Και μαζί σου να κοιμηθούν κι οι Σκέψεις. 


Ή και όχι... 

1... 2... 3... 4... 5... 6... 7......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου