11.5.13

ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΑ ΔΙΑΘΕΣΙΜΗ

Αν ήσουν κορίτσι και σου ζητούσε ένας άγνωστος τύπος, κάτω από ένα υπόστεγο, την ώρα που λίγο πιο κει έπεφτε καταρρακτώδης βροχή και περιμένατε το αστικό, να πάτε για ένα καφέ, τι θα του έλεγες;



Κάθε κορίτσι που μεγάλωσες στη γενιά που έβλεπε μετά μανίας Sex and the city και σέβεται τον εαυτό του, νομίζω πως θα ‘λεγε «Ναι!», χίλιες φορές «Ναι!!!», εκατομμύρια φορές «Ναι!!!!!!». Σωστά;
Να σε ρωτήσω, τώρα, κάτι άλλο… Αν ο άγνωστος τύπος, κάτω από το ίδιο υπόστεγο, δεν ήταν αυτό που ήθελες; Αν, δηλαδή, δε σε τράβαγε, αν δε σου άρεσε; Τι θα έκανες τότε; Θα έλεγες ναι στον καφέ, για να το τρίψεις μετά στη μούρη όλων αυτών που βιάζονται να σε χαρακτηρίσουν επιλεκτική ή όλων αυτών που λένε ότι πρέπει να δίνεις μια ευκαιρία στους ανθρώπους ή απλά θα έβρισκες μια δικαιολογία και θα έβγαινες στη βροχή τρέχοντας σαν την τρελή να βρεις ένα άλλο υπόστεγο; Και θα σκεφτόσουν ότι δείχνεις απελπιστικά διαθέσιμη (όπως τραγουδάει η Πρωτοψάλτη) ή ότι απλά δίνεις μια ευκαιρία;



Νομίζω πως έχει μπερδευτεί λίγο το όλο θέμα σ’ αυτό το σημείο…

Βασικά, νομίζω ότι το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει τι απ’ τα δύο είναι το πιο σωστό…

Εγώ, πάντως, αν θες να μάθεις τη γνώμη μου, πιστεύω πως δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Πιστεύω πως η απόφαση έχει να κάνει μόνο με την υπομονή. Τη δική σου υπομονή ή την υπομονή κάθε κοπέλας κάτω από ένα υπόστεγο ή την υπομονή αυτού του άγνωστου τύπου κάτω από το υπόστεγο.

Και ξέρεις για ποιο λόγο μιλάω για υπομονή;
Γιατί, εγώ, εσύ, η κοπέλα κάτω από το υπόστεγο, ο άγνωστος τύπος, ο φίλος ή η φίλη σου, οι γονείς σου, οι παππούδες σου, τα παιδιά σου, όλοι περίμεναν ή περιμένουν ή θα περιμένουν τον κατάλληλο άνθρωπο, κάποια στιγμή στη ζωή τους. Οπότε, φυσικά αυτός ο καφές με έναν άγνωστο έχει να κάνει με την υπομονή. Την υπομονή μέχρι να έρθει ο ταιριαστός, ο απόλυτα κατάλληλος. Αν η κοπέλα κάτω από το υπόστεγο πιστεύει ότι πρέπει να περιμένει λίγο ακόμα ή αν πιστεύει ότι έχει βρει το ταιριαστό της κομμάτι, νομίζω ότι δε θα πάει σ’ αυτόν τον καφέ. Αντίστοιχα, ο άγνωστος τύπος δε θα προτείνει καν τον καφέ, αν πιστεύει ότι πρέπει να περιμένει λίγο ακόμα ή αν έχει βρει το ταιριαστό του κομμάτι.



Κι αν, όμως, το απόλυτα ταιριαστό κομμάτι δεν υπάρχει; Αν το απόλυτα ταιριαστό κομμάτι δεν έρθει ποτέ; Αν αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να βρεις ένα κομμάτι κι απλά να γίνει το ταιριαστό σου;
Έχεις μια υπεύθυνη απάντηση γι’ αυτό;


Δεν ξέρω, αλλά οι απορίες αυτού του παραμυθιού, μου θύμισαν την Καλλιόπη να λέει: «Κι αν δεν μπορείς να φύγεις από τη φυλακή σου, τότε ζωγράφισε ένα καράβι μ’ ανοιχτά πανιά στον τοίχο της».

Δεν έχω καταλήξει ακόμα στο αν είναι σωστό να μένεις σ’ έναν τοίχο, επειδή δεν έχεις το καράβι, αλλά δε νομίζω πως είμαι η μόνη που πρέπει να διαλέξει…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου