ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ… Ή ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ.

Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο!

Αν μπήκες με την προοπτική να διαβάσεις κάτι… 

…για ένα καλοκαίρι που φεύγει και που μας γέμισε με εμπειρίες κι απολαύσεις·

…για ένα καλοκαίρι που θα ‘ταν καλύτερα να μην έφευγε ποτέ, γιατί τίποτα δε θα μπορέσει να αναπληρώσει το κενό του·

…για ένα καλοκαίρι που όμοιό του δεν υπήρξε στα χρονικά και με την είσοδο του Σεπτέμβρη μόνο η μελαγχολία μπορεί να αποτυπώσει τα συναισθήματα που αρμόζουν στην αλλαγή εποχής,

τότε βγες… Δεν είναι το σωστό μέρος για σένα.

Αντίθετα, αν αυτό το καλοκαίρι ήταν για σένα καλοκαίρι αλλαγών, μπορείς να μείνεις γιατί θα ‘θελα τη γνώμη σου εδώ.

Τι πάει να πει καλοκαίρι αλλαγών;

Όταν κάτι φεύγει ή όταν κάτι έρχεται, τότε τα πράγματα δε μένουν ίδια. Οι καταστάσεις διαφοροποιούνται και μαζί τους πρέπει να διαφοροποιηθείς κι εσύ. Ν’ αλλάξεις, δηλαδή (όχι να γίνεις κυριλέ). Θα μου πεις, «Είναι απαραίτητο αυτό;». Θα σου πω πως αν δεν αλλάξεις, θα σε καταπιεί η βουή των διαφοροποιήσεων και θα μπεις σ’ ένα βαθύ πηγάδι κάτω από ένα μαξιλάρι, απ’ όπου δε θα μπορείς να βγεις με τίποτα, γιατί δε φτάνει που θα ‘ναι βαθύ, θα κλείνει και την είσοδό του ένα μαξιλάρι... το δικό σου. Διάλεξε τι θα κάνεις, λοιπόν! Αντικειμενικά πάντα…

Όταν πρέπει να αλλάξεις…

Εργαλείο: Προσαρμογή.

Προσαρμογή. Η πράξη και το αποτέλεσμα του προσαρμόζω, η ακριβής τοποθέτηση αντικειμένου πάνω σε άλλο, η εφαρμογή || (μτφ.) συμμόρφωση.

Το λεξικό μου συνέχιζε, λέγοντας κάτι για τη δομή έμβιων όντων και κάτι ακόμα για τον αμφιβληστροειδή που δε μου χρειάζονται προς το παρόν, οπότε είπα να το παραλείψω.

Όταν προσαρμόζεσαι…

Υπάρχουν δύο τρόποι προσαρμογής, σύμφωνα με το λεξικό μου.

Η ακριβής τοποθέτηση αντικειμένου πάνω σε άλλο, η εφαρμογή. Σε αυτή την περίπτωση εφαρμόζεις έναν άλλο εαυτό πάνω στον ήδη υπάρχοντα, χωρίς να τον καταργείς όμως. Απλά τον καλύπτεις. Μπορεί να χρειαστεί να τον καλύψεις για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί και για ένα μικρό. Πάντα, όμως, ξέρεις ότι μπορείς να τον επαναφέρεις στο προσκήνιο, απλά βγάζοντας από πάνω του τη ζελατίνα του εαυτού της προσαρμογής σου. Προσποιείσαι, σα να λέμε, ότι είσαι ένας άλλος.

Συμμόρφωση. Αν και το λεξικό μου ανέφερε ότι αυτή η έννοια είναι μεταφορική, δεν παύει να είναι ένας τρόπος προσαρμογής. Αν διαλέξεις αυτόν τον τρόπο, τότε ο εαυτός σου με τον εαυτό της προσαρμογής σου γίνονται ένα. Δεν καλύπτεις τον εαυτό σου με κάποια ζελατίνα, τον μεταποιείς. Δεν μπορείς να ξαναγυρίσεις πίσω στον εαυτό σου, απλά αποφασίζεις ότι έχεις πια έναν καινούριο. Άρα, δεν προσποιείσαι ότι είσαι ένας άλλος. Γίνεσαι ένας άλλος.

Και ξέρεις κάτι;

Είναι στο χέρι σου να αποφασίσεις ποιον από τους δύο τρόπους θα διαλέξεις, ποιος είναι ο κατάλληλος, αν αποφασίσεις τελικά να προσαρμοστείς στις αλλαγές.

Εμένα, όμως, αυτό που με προβληματίζει είναι άλλο…

…απ’ τη στιγμή που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο δεν είσαι πια ο εαυτός σου στο εκατό τοις εκατό, κατά πόσο εξακολουθείς να λέγεσαι ελεύθερος άνθρωπος;