ΧΟΡΕΥΟΥΜΕ;

Σου αρέσει ο χορός;

Εμένα μου αρέσει πολύ να βλέπω ανθρώπους να χορεύουν! Θα μου άρεσε και να χορεύω, εδώ που τα λέμε. Αν ήξερα τα βήματα, βέβαια! Μου αρέσουν περισσότερο οι χοροί που χορεύονται σε ζευγάρια. Και έχω πάντα την ίδια απορία όταν βλέπω ένα ζευγάρι να χορεύει: πώς συνεννοούνται και δεν πατάνε ο ένας το πόδι του άλλου;

Λογικά, όσοι ξέρουν απ’ αυτά, θα μου έλεγαν ότι στο χορό υπάρχουν κανόνες και υπάρχει κι επικοινωνία. Οι κανόνες είναι τα βήματα… Για να χορεύουν δύο άνθρωποι μαζί, πάει να πει πως ξέρουν τα βήματα…Εύκολο! Ή τα ξέρεις ή δεν τα ξέρεις!    

Τι γίνεται, όμως, με την επικοινωνία; Πώς ξέρεις ότι δε θα σε πατήσει ο άλλος, δηλαδή; Πώς ξέρεις ότι ξέρει να χορεύει και ότι καλά θα κάνεις να τον εμπιστευτείς; Χμ… εμπιστοσύνη… χμ… εδώ κάπως μπλέκεται το θέμα!

Ας το μπλέξω λίγο ακόμα… Έστω ότι η Ραπουνζέλ (καιρό είχα…), μετά τις αποτυχημένες προσπάθειές της να βρει κάποιον στο περιβάλλον της, αποφασίζει να ανοίξει τον κύκλο της. Γράφεται, λοιπόν, σε μια σχολή χορού και ανακαλύπτει ότι έχει το ρυθμό μέσα της, βρε παιδί μου! Μαθαίνει χορό και συναντά έναν παρτενέρ που της τραβάει το ενδιαφέρον και της ζητάει να πάρουν μέρος μαζί σε ένα διαγωνισμό χορού…

Περίπτωση πρώτη: Έστω ότι αποφασίζει να εμπιστευτεί τον παρτενέρ της.

Στην αρχή, όλα πάνε μια χαρά και ξαφνικά, εκεί που έχει μπει το πράγμα σε μια σειρά και βήμα το βήμα αρχίζει να προχωράει η χορογραφία, την πατάει. Την πρώτη φορά μπορεί να πει δεν πειράζει και να συνεχίσει. Αλλά, τη δεύτερη; Ή την τρίτη φορά; Θα κάνει ξανά το ίδιο; Ή θα σκεφτεί ότι ο παρτενέρ την εξαπάτησε και ότι δεν ξέρει τελικά να χορεύει και τόσο καλά όσο της υποσχέθηκε ή όσο αυτή νόμιζε; Πώς μπορεί να εμπιστευτεί στα χέρια του τη φήμη της, δεδομένου ότι πρόκειται και για πριγκίπισσα;

Περίπτωση δεύτερη: Έστω ότι έχει τους ενδοιασμούς της για τον παρτενέρ της και δε θέλει να διακινδυνεύσει και τη φήμη της.

Έλα, όμως, που ο παρτενέρ είναι καλός… Έλα που της κάνει και μια επίδειξη ικανοτήτων και την αφήνει με το στόμα ανοιχτό… Αποφασίζει να προσπαθήσει, λοιπόν, αλλά κοντοστέκεται… Κι αν δεν είναι αυτή αρκετά καλά προετοιμασμένη και δεν πάει καλά στο διαγωνισμό; Τι γίνεται τότε; Πώς μπορεί να είναι εντελώς σίγουρη για τις δικές της δυνάμεις και ικανότητες;

Και τέλος πάντων, να ρωτήσω και κάτι ακόμα ήθελα…

Όταν αποφασίζεις να εμπιστευτείς κάποιον, πώς ξέρεις ότι δε θα σε εξαπατήσει;

Όταν αποφασίζεις να εμπιστευτείς κάποιον που μετά σου αναιρεί τα δεδομένα, πόσες φορές μπορείς να αφομοιώσεις την αλλαγή του και να συνεχίσεις;

Όταν ζητάς από κάποιον να σε εμπιστευτεί, πώς ξέρεις ότι δε θα σε εξαπατήσει ο ίδιος;

Όταν ζητάς από κάποιον να σε εμπιστευτεί, πώς μπορείς να πεις με απόλυτη βεβαιότητα ότι εσύ μπορείς να εμπιστευτείς τον ίδιο τον εαυτό σου με τα συναισθήματα και τις κρυφές του σκέψεις;

Κι αν κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί για κάτι απ' όλα αυτά, πόσο πολύ θέλεις να πάρεις αυτό το ρίσκο;