ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙΣ!

Είσαι σε ένα αεροπλάνο και ετοιμάζεσαι να πέσεις. Ελεύθερη πτώση. Έχεις στην πλάτη ένα αλεξίπτωτο που θα ανοίξει, καθώς πέφτεις. Έχεις κάπου εκεί και ένα εφεδρικό αλεξίπτωτο, σε περίπτωση που το πρώτο δεν ανοίξει. Σωστά; Σωστά!

Και φτάνεις στην πόρτα του αεροπλάνου, που έχει ανοίξει και όλοι σε κοιτάζουν, γιατί είναι η σειρά σου να πέσεις. Αλλά, ενώ είσαι εκεί στην άκρη, on the edge που λένε κι οι φίλοι μας οι Άγγλοι, κάνεις ένα βήμα πίσω. Και κοιτάζεις μια το κενό, μια την ασφάλεια του εσωτερικού του αεροπλάνου. Δειλιάζεις. Και όλοι γύρω σου σε κοιτάνε.

Τότε, έρχεται κάποιος κοντά και σε κοιτάζει. Σου χαμογελάει και σου λέει ψυθιριστά πως θα είσαι ασφαλής! Πως μπορείς να πέσεις! Και όταν βλέπει πως ακόμα δειλιάζεις σου δίνει μια και χοπ! Βρίσκεσαι στο κενό! Να πέφτεις! Και δεν ξέρεις πώς να σκεφτείς, τι να κάνεις, πώς να αντιδράσεις! 

Σκέψου γρήγορα!!

Θα μείνεις να θυμώνεις με αυτόν που σε έσπρωξε, επειδή δεν μπορούσες να το πάρεις απόφαση και να πέσεις…

…ή θα επικρατήσει το αίσθημα της επιβίωσης, θα αφήσεις το θυμό σου κάπου στον αέρα και θα τραβήξεις το σκοινί, για να ανοίξεις το αλεξίπτωτό σου;

Γιατί, μερικές φορές, αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι είναι κάποιον να σε σπρώξει!