ΣΤΟ ΒΥΘΟ

Πάρε μια βαθιά ανάσα και βούτα! Μη μείνεις όμως στη ζεστή και φωτεινή επιφάνεια. Βούτα βαθιά. Και μην αφήσεις το νου σου στη ζεστή και φωτεινή επιφάνεια. Άσε κι αυτόν να βουτήξει βαθιά, στο κρύο και σκοτεινό νερό του βυθού. Ωραία! 

Τώρα, φύσα σιγά σιγά την ανάσα που είχες πάρει, κάνοντας μπουρμπουλήθρες κι άσε τον αέρα να φύγει και να πάρει μαζί του όλα σου τα προβλήματα, γιατί τώρα είσαι στον κρύο και σκοτεινό βυθό. Αφού φύγουν τα προβλήματα, άσε να φύγουν μαζί με τις μπουρμπουλήθρες και οι σκέψεις των άλλων που έχουν τρυπώσει στο μυαλό σου. Κράτα μόνο τις δικές σου! Τίποτα άλλο δεν έχει χώρο στο μυαλό σου, πέρα από τις δικές σου σκέψεις, όταν βρίσκεσαι στον κρύο, σκοτεινό και ήσυχο βυθό, μακριά απ’ τις φωνές.

Άσε το μυαλό σου τώρα να επεξεργαστεί τις δικές σου σκέψεις, χωρίς να αφήνεις τίποτα άλλο να τρυπώσει και να χωθεί. Μην ανησυχήσεις ούτε καν γι’ αυτούς που μπορεί να σε ψάξουν! Το πιο πιθανό είναι να μη σε ψάξει κανείς. Κι ας μη σε βλέπουν να ανεβαίνεις στην επιφάνεια για ώρα.

Ακόμα κι αν σε ψάξει κάποιος, στην αρχή θα ανησυχήσει, αλλά γρήγορα θα βαρεθεί και θα συνεχίσει να κολυμπάει στη ζεστή και φωτεινή επιφάνεια, εκεί στα ρηχά. Κι όταν γυρίσεις πίσω, θα σου πει να μην το ξανακάνεις.

Αν πάλι κάποιος σε ψάξει και ανησυχήσει πραγματικά όταν δε σε βρει, τότε θα τον δεις να κολυμπάει λίγο πιο κει. Θα έχει βουτήξει κι αυτός στον κρύο και σκοτεινό βυθό και θα σε παρακολουθεί από απόσταση για να σιγουρευτεί ότι θα είσαι καλά, χωρίς όμως να σε διακόψει. Κάνοντας απλά το ίδιο με σένα. Θα προσπαθεί κι αυτός να ακούσει τις σκέψεις του μακριά από τις φωνές και τη φασαρία των άλλων. Και η μόνη φασαρία που θα μπορεί να αντέξει, χωρίς να τον αποσπά από τις σκέψεις του, θα είναι η δική σου.